مرگ عشق

با گونه های سرخت حرف از انار گفتی
از رقص برگ پاییز بیش از شمار گفتی
هر شب به قصه هایت شیرین به خواب رفتم
فرهاد مرده بود و هر دم شعار گفتی
صیاد بودی و من صیدی به دام چشمت
از مرگ عشق اما بر چوبِ دار گفتی
از شوق دیدن تو با پای دل دویدم
گم شد نگاهم اما کی از غبار گفتی؟
در کوچه خیالت بن بست شد ره عشق
یادم نبود هرگز حرف از حصار گفتی
در کوچه باغ غربت دارم انار در دست
شاید که آمدی و حرف از بهار گفتی

✍️فرحناز آقازاده(یکتا)