می خواهم خودم باشم

نمی خواهم

بترسم از بغض هرزه ی قاصدکی

روی بوم نقاشی

می خواهم

اندازه بچه گیم باشم

که روزی مادر بزرگم در آغوش مادرم به یادگار گذاشت

می خواهم خودم باشم

تا بی پروا دستان وحشی شب را شکار کنم

چه اهمیت دارد

که من حرفهای تکراری می زنم؟!

آسمان را نمی توانم به آغوش بکشم!!

می خواهم اندازه آغوشت باشم

تا سالها بعد برای دستانت کوچک نشوم

و تو

درسایه ی خاکستری شب دخیل ببندی و

 شمارش معکوس ثانیه ها ی بی حواسم شوی...