« غروب نام تو را درمشرق کلمات منتشرمی کند»

درود استاد عزیز

چه فرازهای قشنگی داره...
در کل بسیار زیباست با وجود پیچیدگی قابل فهم...
درود استاد معزز
شبتون آروم

درود

درود
زیبا و دلنشین و پر معنا
سروده اید
⚘🌺❤
رقص قلمتان ابدی

شاعر گرامی
طبعتان جوشا
زبانتان گویا
قلمتااان نویسا
هزاران درود

درود...کلام شما بسیار زیباست و حاکی از قلمی ورزیده است اما متاسفانه - تکرار می‌کنم متاسفانه - کلام فخیمی مانند این آنچونان که باید توسط عده زیادی درک نمی‌شود. سبک شما برای من جالب است یک جور انتقال و تحول «نرم» در مضامین شما هست همچنین استفاده زیاد از خانواده جناس؛ شما جای استاد بنده هستید اما پرسشی دارم که جسارت می‌کنم و می‌پرسم؛ مثلا در عبارت:
«ای انسان آنسان که تو زیباترین پیام آورِ واژِگانی که شعر را ملاقات می کنند...»
اگر بگوییم «...تو زیباترین پیام‌آور واژگانی، (آنگاه) که شعر را ملاقات می‌کند(یا می کنی)...»
از جهت معنوی: انسان همیشه زیباترین پیام آور واژگان نیست؛ بلکه آن زمان که شعر را «ملاقات» می‌کند (چقدر این بیان شما زیباست!) اینگونه است.
ضمنا در پیشنهاد بنده مجاورت میان «گ» و «ن» در واژگان و آنگاه تکرار میشود و حتی برعکس می‌شود و این موسیقی کلام را بهتر می‌کند. و در نهایت وجود هجاهای کشیده با الف کلام را شکوهمند تر هم می‌کند.
البته ممکن است بنده در اشتباه باشم...

درودجناب نوع نوشتارش سبک خاصی است که در طول زمان تحول ساختاری یافته که هرگز نمی توان تغییرش داد
باسپاس شما جناب صادقی وجتاب پاپی

درود برشما