کودكِ دنیای تو

من با تو چو آیینه‌ی یکرنگ و زلالم
هر چند که در عشقِ تو، سرشارِ خیالم

ای سوسنِ صحراییِ همواره بهاری
با دیدنِ زیباییِ تو، غرقِ سؤالم

با تو همه در اوجِ تماشایِ بلندی
بی تو همه در کنجِ قفس، بی پَر و بالم

می‌نازم و می‌بالم و خوشحال از اینم
از توست هنرهای من و شهرت و مالم

وقتی که تو هستی، ز چه رو شاد نباشم؟
بی تو، منِ تنها و غمگین، از چه ننالم؟

من کودكِ دنیايِ تو می‌باشم و سرمَست
دلبسته‌ي احساسِ تو و آن خط و خالم