...انگشتهای روانی...

سلام .... حضور انور و اینور و آنور همه ی دوستان و دشمنان و ممتنعان عزیزم عرض کنم که بنده الان در یک روستای تازه شهرک شده در جنوب غرب شیراز هستم که بهش میگن کرونی ، و البته ۹۳٪ از همسایه هام افغان هستند و ارادت دارم خدمت همشون ( منظورم اینه جرات عدم ارادت ندارم ) و الانم برای اینکه داخل اتاق نت ندارم اومدم داخل حیاط و برای اینکه پشه های اینجا متوجه نیستند که بنده در یک سایت فاخر ادبی مشغول بلوریان هستم و کمتر مرا از نوازشات بی بدیل خود مستفید بفرمایند ، همچنان که یک دستم در حال تایپ است در دست دیگر نیز با انواع آلات قتاله مانند حشره کش و مگس کش و بادبزن ، برای دفع حضرات ذکر شده استفاده می نمایم . یعنی خداوکیلی اینجا پشه هاش چنان احساس مسئولیت دارند که پتو رو از روت کنار زده ، نیش همایونی را فرو برده و دوباره پتو رو روی صورتت می کشند .

هرگاه صحبت از طنز می شود، ذهن ما ایرانیان به شکلی کلیشه وار ، اول یادی از عبید زاکانی می کند و سپس به چرند و پرند دهخدا تفالی می زند و بعد در حوالی گل آقا ، ضمن آنکه لبخندی ملیح بر لب دارد، متوقف می شود . و ایضا اینقدر گفته اند که طنز شعری ست که نیشخند دارد و هذل نوشخند دارد . و اینقدر گفتند که طنز برای هشدار و تنبیه است که دیگر همه از بر شده ایم . اما به نظرم در ایران ، طنز از سر بی عاری ست . وگرنه ملتی با این همه مصیبت ، باید الان نسلش منقرض می شد ، نه اینکه دور هم نشسته و گل میگیم و گل می شنویم .
شعر جناب نظری، البته بایسته تر بود که با ریتم تندتری پیش می رفت ، اما پوئن موفق و مثبت آن " غافلگیری " بود . چون با وجود آنکه همه ی مشخصات و مختصات همستر را داد ، اما بیشتر ما تا بیت آخر از رئیس جمهور آینده تا رهبر جدید بورکینافاسو و مسئول امنیت ملی ترینیداد و توباگو و ... را در فکر خود تطابق دادیم و یهویی دیدیم همستر عزیزتر از جانمان ، نقش اول این سروده را تقبل فرمودند .

دومین خصلت شعر ، ترکیب برخی واژگان و عبارات غیرفارسی ، با فارسی بود ، و نیز پرش هایی از آرکاییک به زبان معیار و محاوره داشت که نمک کار را خوشتر کرده بود . و آدم دوست داشت لپ شعر را بکشد .

سومین پوئن شعر ، نگاه کنایی آن به اوضاع جامعه و حال و روز مردمی بود که از دیرباز عاشق گنج بدون رنج بودند و هرجایی که بوی پول آمده ، خشتکها پاره نموده و در صحنه های معاش ، به مجاهدت و اجتهاد کمر بسته اند و نیز حال و روز مردمی بود که وعده های مسئولان کلان خود را باور نمی کنند ولی به عبای حضرت همستر دخیل بسته و در معیت ایشان عازم و ملازم شده اند .

نکته ی آخر شعر که به یادم آمد ، تعاریف ملوکانه و مدحت اعلیحضرت همستر بود که در نقش یک منجی نشنال و اصلا یک کاریزمای اینترنشنال ظاهر شده و شاعر با آب و تابی ادیبانه ، نقشی جهانشمول به او داده است و همین چاشنی طنز اثر را بالاتر برده است .


راستی من پروفیت ۲۶۰ / توکن هم ۳۷ میلیون / لول ۸ هستم و ۵۰m هم اون یکی کادرم نوشته . یعنی به نظرتون میشه یه کیلو گوشت بخرم باهاش؟؟