چند رباعی (۶)

ای وای، چرا با منِ من بد شده‌ای؟
از چیست که این‌گونه مردد شده‌ای؟
من منتظرِ رسیدن از خود به تو‌أم
بین خودم و خودت چرا سد شده‌ای؟

.............................

مؤمن به خدا بودی و مرتد شده‌ای
بین خودت و خدا مردد شده‌ای
ایمان تو این‌جاست؛ همین لحظه‌ی شک
این‌ لحظه که از خویشِ خودت رد شده‌ای

..............................

ای عاشق خاموش، نگاهت گویاست
صد حادثه در متن دو چشمت پیداست
آن راز که در عمق نگاهت جاری‌ست
تا لحظه‌ی آخر جهان پابرجاست

..............................

باغی که پر از شکوفه شد، پر گل شد
لبریز نوای عاشق بلبل شد
از باغِ پر از نور که نقاش کشید
یک قوس‌قزح به سمت جنت پل شد

..............................


شبنم حکیم هاشمی