آشک اِلیندن دیار دیار گَزِرِم
داها بِنده جان کالماییپ نیله ییم
غم ایچینده چالکالانیپ اوزَرِم
دردیم چوکدیر داها کیمه سُویله ییم
یارهجرینه فِراکینا دوزَرِم
گرکدیر می یانا یانا گوزلَه ییم
یار فیکریله حَیالیمی بَزَرِم
هچ بیلمیرم کیمین سوزین دینله ییم
کالِم آلیپ حاطیره می چوزَرِم
بِن یاریمنان نئجه حابِر بیلمه ییم
بو حیاتدان اوز چئویریپ بِزَرِم
بو نیسگیلدن بس نیه بِن اولمه ییم
گوزلریمین یاشین اوزه سوزَرِم
یار جمالین بس نیه بِن گورمه ییم
آی آقالار بِن بو درتدن اُلَرِم
یار ساچینی نیه بس بِن هورمه ییم
حاطیراتین گوز اونونه دوزَرِم
محال اولموش یارلا عُمیر سورمه ییم
۱۲۲//۱۴۰۳/۰۲/۱۹
$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$
از دستِ عشق شهر به شهر می گردم
دیگر برای من جانی نمانده است چه کارکنم
در داخلِ غم غوطه ور هستم و شنا می کنم
دردم بی حد زیاد است به کی بگویم
به هجران و فراق یار تحمل می کنم
باید با دلی سوزان منتظرش باشم
با فکرِ یار ذهن و خیالهایم را بزک میدهم
هیچ نمیدونم حرف چه کسی را گوش کنم
دست به قلم شده تمام خاطراتم را می نویسم
من چطوری از یارم خبر نگیرم
از این زندگی روی برگردانده و خسته شده ام
از این درد و اندوه پس چرا من نمی میرم
اشکِ چشمهایم را به رخسارم جاری می کنم
بس چرا من چهره ی یارم را نبینم
ای عزیزان من از این درد می میرم
چرا بس من زلفِ نگارم را نبافم
خاطراتش را از جلو چشمهایم می گذرانم
زندگی کردن با یار برای من محال شده است
درودبرشما جناب عبدالله پور
زیباوبااحساس بود