چند رباعی (۵)

وقتش شده که به حرف من گوش کنی
هر چی که شده رفته فراموش کنی
حالا که سپیده سر زده باید که
شمعی که به ته رسیده خاموش کنی

............................................

ای معجزه‌ی همیشه‌ی بی‌انکار
رویای همیشه تازه‌ی دل‌بیدار
در اوج اساطیر جهان می‌مانی
اسطوره‌ی ناب، عاشق بی‌تکرار

.............................................

از اشک تو گرچه خاک این تن تر شد
در بغض تو شعرِ گل شدن آخر شد
تو مادر داغ‌دیده‌ی آن گل که
در خاطره‌ی شکفتنش پر‌پر شد

...............................................

فرهاد شدی، ولی بگو تیشه کجاست؟
ای خسته درخت من، بگو ریشه کجاست؟
در زندگی‌ات، مسیر بالیدن و اوج
جز در تب و تابِ عشق و اندیشه کجاست؟

..............................................

شبنم حکیم هاشمی