تمنای وصال

قدت رعنا ، سرت چون سرو بالاست
دو چشمانت به رنگ ِصافِ دریاست
لبانت سرخ و شیرین ،چون اناری 
رخت زیباتر از گل‌های میناست
کلامت گوشِ جان را می نوازد
نگاهِ مهربانت همچو رویاست
نوای عشق را زیبا سرودی
عجب حسی، دل انگیز و فریباست
تمنای وصالت کشت ما را
فراقت سینه سوز و بس غم افزاست
سرشک غم فشانم هر شب و روز
عجب دردی به جانم حکمفرماست
گمانم وصلِ ما  جای دگر باد
به فردوس برین و زیر طوباست