جانِ جان

روحْ به جسم آیَد و مَنْ جانِ جانَم
من آویخته خودم راْ که از روحْ بَرآیَم
بهتر از دیدِ جانْ تماشایِ همه جانَم
چیست فقط این!ایراد و سُخَن گوی
تَنِشِ جِسمْ و روحْ نَیَرزدْ ای معشوقْ 
هَر دَمْ و بازدَمْ زِ احوالْ هَمْ خَبَر کُنْ
گر گهواره ی گیتیْ از نوزادْ شِگِفتْ
بَر خَلقْ چو مَنْ غَمزِه بِیُفتادْ بَشَر را
دِلْ اَفسارْ کُنَمْ خُلقْ دَهَمْ دَستِ تو
از آغوشِ تو اینْ خَلقْ عشقْ بِفَهمَدْ
پَروَرِشِ عشقْ به زَمانْ میگُذَرَدْ وَلیْ
بَزمْ به لَبخَندْ بیاشوبْ با هَر توانیْ
من نیزْ کماکانْ به فَرمانِ توْ گویاْ 
گویَم نیزْ که مَنْ نیزْ اینگونه اِحیا 
تَپِشِ قلبْ گِرٍفتَمْ آریْ مَنِ کُنجکاوْ
سَر آمد و بر بالینِ توْ گوشْ شنید
گِرِفتارْ شُدَنْ از عشقْ حیّ و حاضِر
زِ جان نیز بیشتَرْ مَنْ دوستت دارم