آرمان

آرمان علی وردی 

 

آرمانی زین میان رفت ، آرمانی زنده شد
نام جاویدان او در آسمان پاینده شد

راه روح الله رفت آنکس که بود هم نام او
نام نیکش بین که گویی اسوه آینده شد

گویمت اکنون شرحی از زبان حال او
لاله ها از خون او بین بر تنش روینده شد

ملتی از این عزا افسرده و آشفته دل
جامه سرخ شهادت بر تنش زیبنده شد

کافری بانگی برآورد و نشان با دست داد
خنجر و چاقو به سویش ناگهان افکنده شد

انقدر کوبید بر سر دشمنش با سنگ و چوب
سنگ در نزد سرش روز جزا شرمنده شد

مضطرب حالت به خود پیچید و آهی برکشید
خورد اورا در بدن چون استخوان دنده شد

آرمان را چون که دشمن سنگ در دستان ندید
جلد سیمینش به ناخن گیر یک زن ، کنده شد

قلب یک ملت به درد آمد برای آرمان
زان پس اما راه او چون ارزشی ارزنده شد

گرچه کشتند آرمان را همچو مظلومان ، ولی
دشمن روبه سرشت و شمر خو ، بازنده شد

قلب هر انسان به درد آید اگر انسان بود
(مومنی) از این عزا ، غم  در دلش آکنده شد