گریزان

همراه شدم با غم  زین شهر بِدَر تا کی؟
پایم به مغیلان شد این رنج سفر تا کی؟

بیخوابم و مجنونم دلخون شده‌ی لیلا
شبگردی این کوچه، بی نور بصر  تا کی؟

در شام غریبان من غربت زده‌ی خویشم
تاریکی این برزن، بی روی قمر تا کی؟

آمد سحری دیگر من ماندم و این کوچه
غافل شدن از این خواب، بی بانگ سحر تا کی؟

از دوست چه نالم من، آزرده و آزردم
در رنجش این اغیار بی خوف و خطر تا کی؟

با بلبل خوش نغمه گفتم ز گلاب و گل
گفتا که تو گُلبانی؟ بی بار و ثمر تا کی؟

در جنگ میان دل با عقلِ پریشانم
چون حصری کَت بسته بی فوج و نفر تا کی؟

در ساحل افکارم مبهوتم و جان کنده
من غرقه‌ی این طوفان، در بحر خزر تا کی؟

صوفی بگریزان و بگریز از این مقتل
در رقصُ سماع جان، با فرقه‌ی شر تا کی؟

🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹

مجتبی یزدی(صوفی)