امواجِ خون

رفتی که عشقت باعثِ ویرانی‌ام باشد
امواجِ خون در دیده‌ی بارانی‌ام باشد

از کوچه‌ی ما بار دیگر بگذری ای کاش
تا عطر تو پایانِ سرگردانی‌ام باشد

با دردِ نابینا شدن عمری‌ست می‌خواهم
پیراهنت در کلبه‌ی کنعانی‌ام باشد

باید سکوتم بشکند وقتی که دلتنگم
این قلبِ عاشق تا به کی قربانی‌ام باشد

دیگر نباید شاعری خاموش باشم نه
تا ناله‌ها در گریه‌ی پنهانی‌ام باشد

اندوه را فریاد خواهم کرد باور کن
رفتی که عشقت باعثِ ویرانی‌ام باشد


شاعر: مهدی ملکی الف