⚪️حباب⚪️

سلام ودرودی ازجان تقدیم شمابانوی فرهیخته وبسیارمحترم سرکارخانم رجایی عزیز
استادم یک کلام واقعا دست مریزاد دارید نوشیدم ازاحساس زلالتان مرحباو بارک الله به شما گرانقدر

درود بانوی شعر و شعور..
بی نظیر و عالی..
اما هنوز حال و هوای هرم توی سرمه
سلامت و ثروتمند باشید

درود بانو آفاق عزیز

حس شاعرانه‌ی زیبایی را منتقل نمود سروده‌تان


آفرین

سلام و درود بی پایان نازنین بانوی بزرگوار

زیبا و مثبت اندیش سرودیدبا ردیف زیبای بخندم


به نظرتان اگر بجای بخندم ( بخندیم / یا خوش باشیم) ؛
می نوشتید بهتر نبود؟

هم از حیثِ گستردگیِ اندیشه در محتوای غزل
و هم از جهت ساختار و روانیِ خوانِش و وزن.

مثلاً :

بیا که در مُراوده با آفتاب خوش باشیم
تنی قوام گیرد و با پیچ و تاب خوش باشیم


والی آخر


سلامت و دلشاد باشید و لبخندتان مستدام

درود بر شما بانو رجائی

شعری بود که هم می‌شود گفت زیبا به لحاظ محتوایی

هم اینکه متاسفانه ردیف شعر را سلاخی کرده

پوزش میخواهم از نظر بی پرده ام

بمانید به مهر و بسرایید

درود بانوی گرامی
در مورد وزنهایی با ساختاری ساختار شکن و ریتم گریز قبلا صحبت کرده‌ایم
منتها فارغ از آن زیباست 👏👏🌺🌺

بیاکه درمراوده با آفتاب خوش باشم


درودبرشمااستاد بانو رجایی عزیزم
بسیارزیبابود

درود بانو
بسیار زیبا و دلنشین بود

درود بانو
احسنت
بسیار زیبا و دلنشین قلم زدید
بپیچمت به هرم نفس هام و سرفه که آمد
به ضربه های پشت کمر با شتاب بخندم
زیباست

درود و عرض ادب و احترام بانو رجائی نازنین
بسیار زیباست و دل انگیز
بدرخشید در آسمان ادبیات و هنر

تنت از این طبیعت آرام من که نلرزید؟!
حبابِ روی آبم و با عشق ناب بخندم !


شعر ناب و قشنگی از شما خواندم

زیبا سرودید

درود بر شما استاد گرامی بانو آفاق

زنده باشید به مهر

سلام و عرض ادب مجدد
خنده های دبستان .....کاش تکرار میشد

درودتان بانوی ارجمند
فوق العاده زیبا میسرایید
با مهر

درود ها بر مهربانوی عزیزم
بسیار زیباست ..منتها شعر قبلی رو خیلی دوست دارم
همیشه سلامت وسعادتمند باشید بانوی عزیز

به به!
زیبا و متفاوت سرودید بانو
درود بر شما

درود بر شما
زیباست
قلمتان سبز

درود بیکران خانم رجایی
بسیار زیباست

درود بر بانو آفاق شاعر توانمند و گرامی
ذهن بسیارخلاقی دارید و احساستان را به راحتی و زیبایی انتقال می دهید و من اشعار شما را خیلی دوست دارم
نتوانستم این شعر را موزون بخوانم و فکر کنم مشکل از خواندن بنده است اما مثل همیشه از واژه واژه اش لذت بردم👏👏👏

درود بر بانو افاق ارجمند..
زیبا به دل نشست..

باسلام فراوان
خواندم ولذت بردم
قلمتان همیشه جاودان بادا
شاعر بزرگوار

درودتان شاعر بانو استاد افاق ارجمند🌹🙏🌟🪷🪷🌸🌸☄️☘️☘️🌾

هنرمندی زیبا و دلنشین شما را با جان و دل خواندم،بسیار خوش خرام،زرین،وزین،افرینها،بتابید بر هنر و ادبیات ایران زمین🌟👏🙏🍂🌻🌾💮🌼🍃🪴🌺🔥🍀🌸💐🤞🌲🌷🏞️🌠🏜️🥀🌿🌛💫✨🌹🧿

درود بر بانوآفاق
زیبا بود.

درودبرشما استاد بانو مهربان سرکارخانم رجائی بزرگوار وگرامی و گرانقدر بسیار زیبا بود وپرمفهوم احسنت برشما خداقوت 🪻🪻🪻🪻🪻🪻🪻🪻🪻🪻
💙💙💙💙💙💙💙💙
🩵🩵🩵🩵🩵🩵🩵
💐💐💐💐💐💐
🌼🌼🌼🌼
💟💟💟
❤️❤️
❤️🪻🪻🪻🪻🪻🪻🪻🪻🪻🪻
💙💙💙💙💙💙💙💙
🩵🩵🩵🩵🩵🩵🩵
💐💐💐💐💐💐
🌼🌼🌼🌼
💟💟💟
❤️❤️
❤️

سلام سرکار خانم رجائی
در شعر جناب با واژه های ناب آشنا می شوم.
زنده باشید.

درود.زیبا قلم زدید.موفق باشید.

درود بانو جان
زیبا بود

درود‌برشما

درود بانو چقدر زیبا بود 👏👏👏

🌹╬♥¸¸.•*´•.🌹.•`*•.¸🌹╬♥╬ ¸¸.•*´•.🌹.•`*•.¸
🌹╬♥¸¸.•*´•.🌹.•`*•.¸🌹╬♥╬ ¸¸.•*´•.🌹.•`*•.¸
🌹╬♥¸¸.•*´•.🌹.•`*•.¸🌹╬♥╬ ¸¸.•*´•.🌹.•`*•.¸
🌹╬♥¸¸.•*´•.🌹.•`*•.¸🌹╬♥╬ ¸¸.•*´•.🌹.•`*•.¸
🌹╬♥¸¸.•*´•.🌹.•`*•.¸🌹╬♥╬ ¸¸.•*´•.🌹.•`*•.¸
🌹╬♥¸¸.•*´•.🌹.•`*•.¸🌹╬♥╬ ¸¸.•*´•.🌹.•`*•.¸
🌹╬♥¸¸.•*´•.🌹.•`*•.¸🌹╬♥╬ ¸¸.•*´•.🌹.•`*•.¸

🌹🌹🌹🌹

سلام خانم رجایی گرامی
وزن شعر جالب‌توجّه است و بنظرم با مفهوم سوزناک و درد جاری در کلام متناسب است. البتّه که گنجانیدن سخن در این وزن آسان نیست.
این «خوش باشم!»، که در هر بیت تکرار می‌شود، از اساس با خوشی بیگانه است؛ یعنی بیشتر به طنز تلخ می‌ماند و نوعی ’دل خوش کردن‘ است. منظور این است که تناقضِ دردناک، در جانِ تار و پود شعر هم تنیده شده است. و شاید علّت گزینش این وزن نیز همین باشد.

گزینش واژگان در اشعار خانم رجائی همیشه تحسین‌برانگیز است که شامل این شعر هم می‌شود.
وزن این شعر را می‌توان چنین دانست:
مفاعلات / مفتعلاتن / مفاعلات / فعل [ں ـ ں ـ ں / ـ ں ں ـ ـ / ں ـ ں ـ ں / ں ـ]؛ با تغییر ارکان میتوان طوری دیگر هم خواند.
در چند مصراع وزن کامل و دقیق نیست که عرض خواهد شد. در همین بخش، دو مورد هم توضیح وزنی است:
1)
«از انگبین اسم تو صمغ از زبان بسته بگیرم
به بغضِ در گلو بزنم بی خشاب خوش باشم!»؛
یک هجای بلند در پایان مصراع نخست اضافه آمده است:
اَ (ں) زن (ـ؛ ادغام آوایی و جز آن) گ (ں) بی (ـ) نِ (ں) = مفاعلات [ں ـ ں ـ ں] / اِس (ـ) مِ (ں) تُ (ں) صم (ـ) غَز (ـ؛ ادغام آوایی و جز آن) = مفتعلاتن [ـ ں ں ـ ـ] / زَ (ں) با (ـ) ن (ں) بس (ـ) تِ (ں) = مفاعلات [ں ـ ں ـ ں] / ب (ں) گی (ـ) = فعل [ں ـ].
وزن مصراع تمام شد ولی «رم» از «بگیرم» باقی ماند؛ یعنی سخن به اندازۀ یک هجای بلند اضافه آمد.
مثلاً چنانچه بجای «بگیرم»، فعلی مانند: چشَم (= بچشم؛ می‌چشم)، مزَم (= بمزم؛ می‌مزم)، مکَم (= مکم؛ می‌مکم) و غیره بگذارید، وزن ترمیم میشود؛ یا هر طرزی دیگر که وزن اصلاح شود و سخن ناقص نشود.
2)
در مصراع «بپیچمت به هرم نفس‌هام و سرفه کِه آمد»، کسرۀ «که»، به ضرورت، باید کشیده خوانده شود تا فضای یک هجای بلند را پر کند. البتّه که این ایراد نیست و به این خاطر ذکر شد که اشتباه خوانده نشود.
3)
«ببین هوای منبسطم را بهانه گرفته
عطش نریز جای نفس تا بر آب خوش باشم»؛
مصراع نخست، در انتهای سخن، هم هجا کم دارد و هم کلمۀ (فعلِ) «گرفته» در پایان این وزن نمی‌گنجد مگر به ترفند. در اینجا مثلاً اگر بجای آن (گرفته)، ’پُر کرده‘ [= مفعولن] یا کلماتی در همین وزن، یا در وزن مفتعلن [ـ ں ں ـ] بگذارید (مثل: دزدیده، دزدیدهست، کوچانده، کوته کرد، افشرده، افشرده‌ست...)، وزن اصلاح میشود. امّا باید کلمه یا کلمات درست و دقیق و دلخواه را برگزینید؛ یعنی چنانچه در این فضای باقیمانده (= مفعولن یا مفتعلن) مفهومی درست مقابلِ معنیِ اراده کرده از «منبسط» بنشانید، عالی میشود یا هر مفهومی که آن «انبساط هوای مورد نظر» را زایل یا مخدوش کند.
4)
«طبیعت آرامِ مرا پس بده که با نفست
در یک حباب ریزم و با این حباب خوش باشم»؛
وزن در مصراع دوم اندکی رمیده است ولی در مصراع نخست حکایت وزن پیچیده‌تر است؛ اوّل دربارۀ دوم (!؛ که آسانتر است):
الف) در مصراع دوم اگر بجای «در»، مثلاً ’به‘ بگذارید هم وزن اصلاح میشود و هم مفهوم حفظ میشود چه به = در (قید مکان...) = درون = اندر: بیاد دارم = در یاد دارم.
ب) درست خواندنِ مصراع نخست از این بیت سخت است! یعنی سخت است که سخنِ مصراعِ («طبیعت آرامِ مرا پس بده که با نفست») در این وزن بگنجد؛ بگذارید توضیحی بدهم: در خواندنِ بخشِ «مرا پس بده که با نفست» هیچ مشکلی نیست و این بخش، فضایِ /... ـعلاتن / مفاعلات / فعل [ں ـ ـ / ں ـ ں ـ ں / ں ـ] را پُر می‌کند. برای باقیِ سخن، یعنی برای بخشِ «طبیعت آرامِ» فضای مفاعلات / فاع [ں ـ ں ـ ں / ـ ں] میماند. سخت است که آن کلمات را در این وزن گنجانید امّا غیرممکن نیست؛ یعنی فقط یک راه برای این کار وجود دارد:
دو رکن آغازین دچار تغییر بشوند؛ به این صورت: اوّل قلبی در نقطۀ مرزی رکن اوّل و دوم انجام شود که هجای کوتاهِ آخرِ رکن اوّل با هجایِ بلند در اوّل رکن دوم جابجا شود که در نتیجه، رکن اوّل از مفاعلات به مفاعلاتن میرود. در این صورت، در آغاز رکن دوم دو هجای کوتاهِ متوالی انباشته می‌شود [ں ں] (علاوه بر یک هجای دیگر در دنبالۀ این‌ها که میمِ «مرا» در آن فضا واقع است). دو هجای کوتاه نخست را به هجای بلند می‌گردانیم (تسکین) =← [ـ] تا بتوانیم میمِ «آرامِ» را کشیده بخوانیم. پس با این دو تغییر که در مفاعلات / فاع [ں ـ ں ـ ں / ـ ں] انجام شد، خواهیم داشت: مفاعلاتن / فع [ں ـ ں ـ ـ / ـ]. حالا دیگر آن سخن (طبیعت آرامِ) را می‌توان در این وزن گنجانید، که خطاب شاعر است به طبیعت که آرامِ (= آرامش، آسودگی، راحتی...) او را به او پس بدهد (که گرفته یا ربوده یا در حالِ ستانیدن است):
طَ (ں) بی (ـ) عَ (ں) تا (ـ؛ ادغام آوایی و... ت + آ) را (ـ) = مفاعلاتن [ں ـ ں ـ ـ] / مِ (ـ؛ به ضرورت کشیده خوانده می‌شود) = فع +...
یعنی وزن دو رکن اوّل و دوم در این مصراع از مفاعلات / مفتعلاتن خارج شد و به مفاعلاتن فاعلاتن [ں ـ ں ـ ـ / ـ ں ـ ـ] تبدیل شد. برای همین است که شکستی وزنی حس می‌شود و سخن به اندازۀ مصراع‌های دیگر روان نیست... به احتمال، شاعر چنین محاسبه کرده است زیرا فقط در این صورت است که سخن در وزن می‌گنجد. در غیر این صورت به اصلاح نیاز دارد.
تندرست، شاد و موفّق باشید.

سلام عرض شد
واقعا نیازمند این تحلیل دقیق و منصفانه بودیم
دستتون درد نکنه
خیلی با ظرافت و با توجه به توانایی‌های شاعر توضیح دادین
قبلا هم از شما بزرگوار این شیوه مصلحانه رو دیده بودیم
زنده باشید سرفراز

درود فراوان خدمتتان استاد بزرگوار
بینهایت زیبا بود

درود عرض سلام و ادب بانو رجایی عزیز و
بزرگوار


اشعار بسیا حالبی بود

لذت بردم واقعا زیبا بود






البته جسارتا
در بعضی جاها به علت کلماتی که تقریبا

گنجاندن آن در شعر دشوار به نظر میرسد
خوانش آن دشوار میشود شاید هم بنده نتوانستم

آنرا به خوانم که به احتمال زیاد مشگل از خواندن

بنده است .

وگرنه خیلی عالی بود

انشاالله که شاد و سلامت وسر فراز باشید

درود ها

درود استاد بانو آفاق زیبا بود

درود بانو
زیبا بود

سلام و درود
زیبا و دلنشین
قلمتان همیشه زرنگار

میان خنده های دبستانی ام که برگشتی
عرض ادب
درود بر شما و قلم نابتان استاد بانوی عزیزم
بسیار زیبا بود
چقدر ان مصراع دلم راتنگه حال و هوایی کرد که دیگر نیست
یاد باد آن روزگاران یاد باد
موفق باشید و سلامت
🌸🌸🌸🌸🌸🌸