مادر

ای آنکه گذشتی ز همه عمر و وجودت
قربان دعا هاو عبادات و سجودت
در لحظه به جان میخری هر دردی و رنجی
چون مِهر خداییست که در تارت و پودت
بس روح نواز است، صدای نفس تو
لالایی جان بخش تو آن چنگت و عودت
فرزند تو بیمار شود شب به سحر گاه
راهی نبرد خواب به چشمان کبودت
همواره میان خود و آینده ی فرزند
تصمیم تو او هست به ضرر یا که به سودت
پرواز تو بی شک به بهشت ازلی بود
از قبل معین شده ،آن جای فرودت
شعرم همه در وصف تو ای پاکیه مطلق
مادر تو که بخشی همه ی بود و نبودت




                        《 مریم رحمتی پویا 》