غــزل بانو ، کـمان ابرو ، پری روی. / سهـی قامت ، ســیه گـیسو، پری روی.
رُخَـت چون گُـل ، تنت سنبل ، قدت سـرو، / لـبـت بوسم شــــوم جادو ، پری روی.
دلـت دریا قـدت رعــنــا ، سـرت سـبـز ، / بیـــا با مــن سخـن ها گو، پری روی.
نــگاهـــت عـمــق ا قــیــا نـوس آرام ، / شــکــســته بی توام پارو، پری روی.
نــدا نــی تو، چـــه باشــد حـال شــیــری / که صیـدش کـرده یـک آهو، پری روی.
عجـــــب شورآفریــنی ماه بانو
به دنیا بهــــــــترینـــی ماه بانو
همه صورتگران، مـــستِ نگاهت، / عجب صورتـــگری جانم فــــدایت
تورا دست طبیعت، از چه گِل ساخت؟ / که جان جمــــــ-له جانانم فـــــــدایت
نوای بلــــــــ-بلان را از تو بگرفت / تمام بلبلان مســــــــــت صدایت.
لبانت غــنچه ای مست و عزلخوان، / گل شــــــــــهزادهی دیرآشـــــنایت.
به سیــــنه نو گل نارنج آویخت، / چه نیکو منـــــظری ، جانم فدایت..
عجـــــب شورآفریــنی ماه بانو
به دنیا بهــــــــترینـــی ماه بانو
عجب شور و شری داری، عــسل چَشم، / چه شور محشری داری ، عســـل چَشم.
زلال رود، در چَـــــشم تو جاریـست، / روان، چشــمِ تَری داری، عسل چَشم
نگاهت در دل آئـــــیـنــه بنــشست، / به چَــشمت، گوهری داری، عسل چَشم.
از آن گوهر، یکی هم سهم من شد، / که در انگشتری داری ، عسل چشم.
به قلــــبم تــیر مُژگانت نشســـته، / به مُژگان، لشگری داری، عسل چشم.
عجـــــب شورآفریــنی ماه بانو
به دنیا بهــــــــترینـــی ماه بانو