نفله

من و تو نفله ی یک دانه ی گندم شده ایم
دست در دستِ پدر داده ولی گم شده ایم

از عرق های پدر تا وسطِ سفره ی نان
هر کجا آتشی افروخته هیزم شده ایم

نیمه ی خالیِ ما نیمه ی پُر را پُر کرد
قصه ی غصه ی خمخانه ی بی خُم شده ایم

آن یکی اول و ما سوم و در اصل، همه
اول و دوم و سوم نَه، هزارم شده ایم

آدمی بی دُم و بی نیشِ کُشنده زیباست
شکلِ آدم چه بدی داشت که کژدم شده ایم؟!

یا در این اشرف مخلوق شدن رازی هست
یا دچارِ مرضِ سوء تفاهم شده ایم

هفت ملیارد پدر-نقطه بلانسبتِ جمع
دورِ هم جمع شده، توده ی مَردم شده ایم

شاعر: شهرام مؤدب