دو غزل

"یک سبد شعر کال"
یک شب سرد، در دل من، آفتاب خیال میمیرد
لحظه ای ذبح میشود رویا، آرزویی محال میمیرد
فصل برفناک تو و ُ چشمه های سرخ فلق
در سرودهای آبی رود، عاشقی بیمثال میمیمرد
موجهای جیر هوس  در صدای پلنگ میلغزد
در تن بکر کوهستان، ناگهان یک غزال میمیرد
بیشه ام پر شده از، رزم پاییزها و بوته ی ابر
زیر باران سهمگین امشب، ساقه ای خردسال میمیرد
آه، امشب که قونیه را، با هوای تو قدم زده ام
در شرابم سکوت میریزد  اینهمه قیل و قال میمیرد
شاخه ی سیاه رزی ، در نگاهت، چه سوگوارانه
عشق را بر صلیب میکشد ٫ راوی شرح حال میمیرد
دستهایت شبیه موسیقی،  در کلامت سرایه ها داری
ای جواب" دوستم داری؟" شاعری در سوال میمیرد
رد پای آفتابی  توست، در تب بیتهای سپید
  آه
، بی شعاع احساست، یک سبد شعر کال میمیرد..


٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭

"در عطر شب بوها"

آغشته ام با بوسه ای،در عطر شببوها
امشب کنار چشمه می آیند، آهو ها
ای عشق، ای بیتابی تندیس داوودی
آهنگ  غم‌انگیز راز آلوده ی   قوها
با تار و دف، در گوشهای موج، پیچیدی
 سنتور طوفانی شد از شور النگوها
در گوشه ی سرخ غزلها، شعرریزان شد
در برفها جا ماندم  از کوچ پرستوها
بوی گس خورشید را در سینه ام دارم
آسوده ام، در معبد دل  از هیاهوها
پیراهنم، آغوش تاک وحشی مستیست
بر شانه هایم شط کولی وار  گیسوها
آویختی رنگ بلوغم را به جنگلها
بر راشها، بر سروها،بر کاج، ناژوه

تلخی شبیه باغهای قهوه ی چشمم
بخشیده ای  شیرینی خود را به کندوها..