سرور آزادگان

درودبرشما جناب سبکبارعزیز
بسیارزیبابود

اجرتان با شهید بزرگ کربلا

درود
اِنَّ الْحُسین مِصباحُ الْهُدی وَ سَفینَهُ الْنِّجاة
تاسوعای حسینی را تسلیت عرض می نمایم
عزاداری ها قبول
التماس دعا

درود استاد عزیز
السلام علیک یا أباعبدالله و علی الارواح التی حلت بفنائک علیکم منی جمیعا سلام الله أبدا مابقیت وبقی اللیل والنهار ولاجعله الله آخر العهد منی لزیارتکم السلام علی الحسین و علی علی بن الحسین و علی أولاد الحسین و علی أصحاب الحسین ایام سوگواری عاشورای حسینی تسلیت باد

درود بزرگوار
در کلیت اوزان ۵ رکنی مانند ۴ و ۳ رکنی برای گوش ما مقبول و جاافتاده نیست
منتها شعر شما زیبا بود🌺🌺🌺

درود استاد عزیز
آیینی بسیار زیبا و با شکوه بود
دستمریزاد

درود استاد بی نهایت زیبا بود
بی نهایت بکر درنوع نظیر خود زیبا بود
لذت بردیم
عزاداری اباعبدالله قبول حق

درودبرشما استاد عزیزم جناب مجید جان عزیزم استاد دلسوز بنده عزیزدل منی فداتشم دوستتتتتتتتتتتتتتتدارم عزیزدلم بسیار غزلی زیبایی راقلم زديد احسن برشما لذت بردم احسن برشما پرمفهوم بود احسنت برشما - اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا اَباعَبْدِاللَّهِ❤️❤️❤️❤️💐💐🌹🌹🌹🌹🌹🌹💐💐
❤️❤️❤️❤️🪷🪷🪷🪷🪷
🌹🌹🌹🌹🌹💐💐💐
🪻🪻🪻🌼🌼🌼🌸
🌺🌺🌺🌺🌺🌷
🍀☘️🌱🌹💐
🌿🌿🌿🍁
🪴🪴🪴
🏵🏵
💟
- اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا اَباعَبْدِاللَّهِ❤️❤️❤️❤️💐💐🌹🌹🌹🌹🌹🌹💐💐
❤️❤️❤️❤️🪷🪷🪷🪷🪷
🌹🌹🌹🌹🌹💐💐💐
🪻🪻🪻🌼🌼🌼🌸
🌺🌺🌺🌺🌺🌷
🍀☘️🌱🌹💐
🌿🌿🌿🍁
🪴🪴🪴
🏵🏵
💟
- اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا اَباعَبْدِاللَّهِ❤️❤️❤️❤️💐💐🌹🌹🌹🌹🌹🌹💐💐
❤️❤️❤️❤️🪷🪷🪷🪷🪷
🌹🌹🌹🌹🌹💐💐💐
🪻🪻🪻🌼🌼🌼🌸
🌺🌺🌺🌺🌺🌷
🍀☘️🌱🌹💐
🌿🌿🌿🍁
🪴🪴🪴
🏵🏵
💟
- اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا اَباعَبْدِاللَّهِ❤️❤️❤️❤️💐💐🌹🌹🌹🌹🌹🌹💐💐
❤️❤️❤️❤️🪷🪷🪷🪷🪷
🌹🌹🌹🌹🌹💐💐💐
🪻🪻🪻🌼🌼🌼🌸
🌺🌺🌺🌺🌺🌷
🍀☘️🌱🌹💐
🌿🌿🌿🍁
🪴🪴🪴
🏵🏵
💟
- اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا اَباعَبْدِاللَّهِ❤️❤️❤️❤️🌺🌺🌺🌺
🌼🌼🌼
🏵🏵
💐- اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا اَباعَبْدِاللَّهِ❤️❤️❤️❤️

درود جناب سبکبار
غزل جالبی بود و دلنشین
**گفت مولا ز چه شهزاده ای از پارس کنیزش سازید**
اگه درست برداشت کرده باشم و مربوط به دروغ تاریخی همسر امام حسین هست شاید بهتر باشه که استفاده نشه

درود استاد
اجرتان با امام حسین علیه السلام🌷🌷🌷

- اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا اَباعَبْدِاللَّهِ❤️❤️❤️❤️🌺🌺🌺🌺
🌼🌼🌼
🏵🏵
💐- اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا اَباعَبْدِاللَّهِ❤️❤️❤️❤️🌺🌺🌺🌺
🌼🌼🌼
🏵🏵
💐- اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا اَباعَبْدِاللَّهِ❤️❤️❤️❤️🌺🌺🌺🌺
🌼🌼🌼
🏵🏵
💐- اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا اَباعَبْدِاللَّهِ❤️❤️❤️❤️🌺🌺🌺🌺
🌼🌼🌼
🏵🏵
💐- اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا اَباعَبْدِاللَّهِ❤️❤️❤️❤️

درود وعرض ارادت خدمت استاد گرانقدر
بسیار زیبا ودلنشین
موفق باشید

- اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا اَباعَبْدِاللَّهِ❤️❤️❤️❤️🌺🌺🌺🌺
🌼🌼🌼
🏵🏵
💐- اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا اَباعَبْدِاللَّهِ❤️❤️❤️❤️🌺🌺🌺🌺
🌼🌼🌼
🏵🏵
💐- اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا اَباعَبْدِاللَّهِ❤️❤️❤️❤️- اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا اَباعَبْدِاللَّهِ❤️❤️❤️❤️

سلام و درود،
دوستان عزیز،
قبل از این که آغاز به گفتگوهایی کنیم و حرف های شاعرانه و ادبی بزنیم، می خواهم تشکری گرم بکنم از آقای جواد کاظمی نیک که با محبت و مهربانی اغراق آمیزی در همه صفحات حاضر شده و از پی خودش مانند ستاره های دنباله دار انبوهی از عکس و تصاویر و به قول معروف استیکرهایی، روانه این صفحات می کند که مطلب جدید و مفیدی به صفحات اضافه نمی کند بلکه فقط میدان را آنقدر شلوغ می کند که دو کلمه حرف هم که می خواهد بین دو نفر جریان پیدا کند در پی فاصله اندازی ایشان گم شود. چندین بار من از ایشان خواهش کرده ام که از این کار حداقل در صفحات سروده های بنده خودداری کنند که کم شده اما تعطیل نگشته است. حتی تشابه خوبی بود بین سروده ایشان تحت نام « لیمو ترش نباش » و این خصلت و گفتارهای گزنده بنده. من می پذیرم که در مواردی نقش لیمو ترش و حتی ترش تر و تلخ تر از آن بوده و در عوض خاصیت درمانی و شفابخش داشته باشم. جوان ها باید جایی نصایحی را بشنوند که اگر نشنوند در دوران کهنسالی بخشی از عمر خودشان را نقش بر آب خواهند دید بدون این که امکان جبرانی باشد. خواهش می کنم، التماس می کنم، شما دوستان را واسطه قرار می دهم که ایشان را قانع سازند تا در صفحات بنده از این کار بپرهیزد. با ما همراه شود، نظر بدهد، مخالفت کند، موافق باشد اما اوضاع صفحه را بر هم نزند. متشکرم.

اگر پاسخ مناسبی از ایشان درست بعد از این درخواست بشنوم و بخوانم قول می دهم حرف هایی برای شما و آقای کاظمی تعریف خواهم کرد که یا نشنیده اند یا برایشان جالب و شیرین خواهد بود.
من این تابستان مدت بیشتری در خدمت شما خواهم بود دوست دارم آن را مفید و به یاد ماندنی سپری کنیم و از همدیگر بیاموزیم و روحیه بگیریم.

درودبرشما مجید جان عزیزم استاد عزیز چشم عزیزم من صفحه شما را دیگر شلوغ نمیکنم منو ببخشید که باعث شدم شما ناراحت شده اید منو ببخشید بازهم ازتون معذرت‌خواهی میکنم🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹
🌺🌺🌺🌺🌺
🪻🪻🪻🪻
🌼🌼🌼
🥀🥀
💮

پاینده باشید استاد

با درود مجدد به همه دوستان و احساس شعفی که از پاسخ متین آقای جواد کاظمی نیک یافتم آغاز صحبت می کنم.
بهانه من ظاهرا پاسخ دادن به تذکر دوست عزیز و معلم شعرم آقای محمد اکرمی است با این مضمون:
« . . .
**گفت مولا ز چه شهزاده ای از پارس کنیزش سازید**
اگه درست برداشت کرده باشم و مربوط به دروغ تاریخی همسر امام حسین هست شاید بهتر باشه که استفاده نشه
. . . ».
اما این فقط یک بهانه است و مطالب مهم تری را دارم که خدمت شما عزیزان بیان کنم. مشابه این مطلب در سایت دیگری از زبان یکی از شاعران معروف و مسبوق به سابقه در همین سایت مطرح شد و پاسخ از دل جوشیده ای به ایشان دادم و مورد محبت و تفقد ایشان نیز قرار گرفتم. وسوسه شدم که آن مطلب را عینا اینجا نقل کنم. اما خود این سروده به من اجازه چنین کاری را نداد. « رفتار شناسی شعر » یعنی این. روی سخن من به خانم سارا خوش روش است. در برابر این سروده شرمگین شدم از این وسوسه درونی ام که یک حرف را دو جا نقل کنم و به غنای عظیمی که در متن این سروده نهفته است اهانت کنم. حرف های جدید از خاستگاه این سروده همچنان جوشان و تر و تازه است.
آن حرف جدید چیست؟
اگر جدید هم نبود برای شما برای من جدید و ناشناخته بود و در همین تابستان و در جوار ارجمند شما دوستان و تحت تأثیر الهام بخش فرهنگ عاشورایی به ذهنم خطور کرده است.
طبیعی است که بنده اسلام شناس، مبلغ دینی، مداح اهل بیت نیستم و چنین ادعایی هرگز نمی کنم.
ریشه این تأثّر مشهود از متن شعر در رگ و پی احساس من از کجاست؟
علاوه بر آن از همه شما سئوال می کنم، بعنوان یک شاعر بیاندیشید، سبک سنگین کنید، حتی خواستید یک جستجو و مطالعه کوتاهی بکنید و به من بگویید که فرق بین یک تاریخ نگار، باستان شناس و آن عناوینی که در بالا شمردم با یک شاعر و ادبیاتی چیست ؟
نه من شخصا و نه بیشتر شما عزیزان به هیچکدام از مقامات و عناوین فوق الذکر منتسب نیستیم.
تأکید می کنم فرق بین ما و آن بزرگواران در چیست؟
اصولا به این مسئله بسیار مهم فکر کنید که موضوع کار ما از چه جنسی است و جایگاهش کجاست؟
برای این که مطلب خیلی طولانی و خسته کننده نباشد، صبر می کنم پاسخ های شما را دریافت کنم و آنوقت آنچه را که در ذهنم پرورانده ام بصورت یک مقاله کوچک یا نقد مفصل تقدیم خواهم کرد.
من آن را سبز نخواهم کرد. اگر هر یک از شما صلاح دیدید و پسندید می توانید آن را به رنگ سبز بیارائید و در ستون نقد سبز آن را قرار بدهید که حاوی مطالب مفید و بحث انگیزی برای همه ما خواهد بود.
متشکرم و منتظر پاسخ های شما

تأکید می کنم منظور من سبز آرائی این مطلب مقدماتی نیست. بلکه آن چیزیست که در گفتار بعدی تقدیم خواهم کرد.

سلام و عرض ادب استاد سبکبار عزیز و گرانقدر..
درود برشما..به زیبایی دل را لرزانید..

درود بر دوستان
همه معایب و نواقص این سروده از من
اما همه لرزش های روحی و شور و حال متعلق به منبعی است که خود من متأثر از آن هستم و سعی خواهم کرد مقداری بیشتر و بهتر شرح بدهم. اما بعداز این که به پرسش های خودم پاسخ هایی در یافت کردم
از حضور همه شما سپاسگزارم.

بسیار خوب و عالی توضیح دادید جناب محمد آقای اکرمی. فکر می کنم کمی صبر کنیم بد نمی شود که از دیگر دوستان نیز نظراتی بشنویم.
اما به گوشه ای از سئوالاتم عنایت نکردید، دوباره نقل می کنم که شاید هسته اصلی بحث ما را در آینده به شکل حرفه ای و تخصصی بخودش اختصاص بدهد. از نظر بنده شاید بحث جدیدی باشد مانند خونی در جامعه شعری و ادبی خودمان. از نظر این حقیر. آن سئوال را تکرار می کنم:
« . . .
موضوع کار ما ( شاعران ) از چه جنسی است و جایگاهش - در حیات اجتماعی - کجاست؟
. . . ».
با سپاس، درود و احترام

درودتان باد جناب استاد سبکبار عزیز ادیب گرانقدر🌞
شعر مناسبتی فرازمند و فاخر و تاثیر گذاری سروده اید،🕊️🌷🌸🌺☘️
و چه تاثیر گذار خوانده اید و انتخاب آهنگ هم که حرف ندارد 🎶🌷🌹🌸🌺☘️
تم آهنگ و خوانش شما استاد عزیز با تصاویر بدیع شعر
خود شرحی مفصل دارد،
زنده باد👏👏👏
نظرات شما فرهیختگان جان را پیرامون شعر خواندم ،
به شخصه نظرم براین است استفاده از موضوعات تاریخی و اجتماعی ،و ...باید بر اساس مستندات تاریخی باشد، قانون بر این است، که اشاره ی مورد نظر را * ستاره ای بگذارد و بعد از شعر اطلاعات مختصری در مورد منابع موضوع درج کند،
نیک می دانم که زیره به کرمان بردن است
شما سروران جان آگاهید
البته اطلاعاتم در مورد منابع تاریخی همسر امام حسین علیه السلام کم است
فقط در حد آنچه در روایات آمده است اطلاع دارم که از منابع موجود در گوگل است ،نه بیشتر،
پاینده باشید و سرفراز و سبز و هماره درخشان

درود مجدد به همه دوستان و در پاسخ به خانم سمیعی عرض می کنم که اگر من بخواهم فرازهای این سروده را ستاره بزنم همه جایش ستاره می خورد. اما بدون این که نیازی به ستاره وجود داشته باشد بزودی مطالبی را عرض خواهم کرد که خودش هم جدید نباشد حداقل نوع رویکرد جدید و بحث انگیز خواهد بود. برخورد ما به گوگل یا ویکی پدیا دوگانه است . گاهی به آن استناد می کنیم و گاهی کلا زیر اعتبار آن می زنیم. اما گوگل معبریست به رواق های اندیشه و هنر با نشان ها و اتیکت های کاملا معتبر و مستند . توضیحاتش را خواهم داد . برایم جالبت است که به این سئوال پاسخ شما را نیز بشنویم:
« . . .
موضوع کار ما ( شاعران ) از چه جنسی است و جایگاهش - در حیات اجتماعی - کجاست؟
. . . ».

کوه ِ افراشته شد هیبت آن درد وزین را لرزاند


درود جناب سبکبار
بسیار زیباست


چه درد سنگینی را باید این کوه تحمل کند و به سر منزل مقصود برساند

درود جناب سبکبار ارجمند قلمتان نویسا به شعر و مهر در اشعار آیینی به علت کم سوادی اینجانب در این حیطه و برخی معذورات معمولا نظری ارائه نمی دهم هرچند کلا صاحبنظر نیستم بقول جناب اکرمی و خواننده ساده ای در حیطه ادبیات هستم

موضوع کار ما ( شاعران ) از چه جنسی است و جایگاهش - در حیات اجتماعی - کجاست؟
اما در این مقوله که برای من جالب است چون دانش آموخته رشته ی جامعه شناسی هستم و معمولا با وسواس بیشتری رفتارهای یک قشر رو مورد بررسی قرار می دهم یک طبقه بندی در خصوص شاعران در ذهنم شکل گرفته است.
به زعم من شاعران بطور کلی در چند طبقه قرار دارند که البته محدود و بسته یا جبر مطلق نیست و فقط دید شخصی است
1- شاعران خود محور: دسته ای که تنها از سر غم یا شوق یا عشق یا هر محرک شخصی دیگر صرفا اشعاری با طبع خود می سرایند.
2- شاعران جامعه محور: شاعرانی که دغدغه ها و مسایل جامعه را مورد نظر قرار داده و از بطن جامعه حرف می زنند.
3- شاعران ایدئولوژیک محور: که به جریانات سیاسی خاص (مقصود صرفا ایران نیست بلکه گرایشات سیاسی یک شاعر است) تمایل دارند و این چرخش در آثارشان هم مشهود است.
4- شاعران حکومت محور: که در هر دوره به حکومت ها وصل بوده اند و از این طریق ارتزاق و رسم و نامی به دست می آورند
5- شاعران انتقاد محور: که به زمان خاصی تعلق ندارند و در همه حال از پدیده ها و اتفاقات شکایت دارند.
6- شاعران زیبایی محور: که به سان یک هنر در رگ هایشان علاقمندی به زیبایی موج می زند و این زیبانگری در آثارشان نیز مشهود است.
به بیان دیگر باید اول دسته بندی کرد که یک شاعر در چه دسته ای قرار دارد و آنگاه جایگاهش مشخص خواهد شد که باز هم عرض می کنم دسته بندی ها می تواند بسیار جهان شمول تر و گسترده تر و متقن تر باشد این طبقه بندی که عرض کردم صرفا یک دید شخصی از بنده بود.

با سلام و درودی مجدد به همه دوستان به ویژه خانم نیلوفر تیر
، چقدر خشنودم که دوستان هر کدام در رشته ای ، در حوزه ای از علوم و فنون و هنر ها کارآزموده و کارشناس هستند و ما را اینچنین در جلوه گاه دیدگاه هایشان قرار می دهند. خیلی لذت بردم خانم نیلوفر تیر. لطفا توجه خودتان را به این صفحه حفظ کنید تا امروز و فردا دوستان فاضل دیگری به ما به پیوندند و نظر بدهند. اما من از شما و سایر دوستانی که کلا به سئوالات و موضوعات این صفحه توجه دارند سئوال دیگری می پرسم، بدون این که سئوال قبلی من موضوعیت خودش را از دست داده باشد:
سئوال جدید این است که :
مشترکات یا وجه مشترک همه این « شاعران » که خانم نیلوفر تیر فرمودند چیست؟
آیا این سئوال جدید ما را دوباره به همان سئوال قبلی که :
« . . .
موضوع کار ما ( شاعران ) از چه جنسی است و جایگاهش - در حیات اجتماعی - کجاست؟
. . . »،
بر نمی گرداند؟
با تشکر منتظر پاسخ می مانیم.
این سئوال و جواب ها بزودی ما را به متن و شرح حوادث عاشورا و آثار غم بار آن و برداشت و انعکاس شاعرانه آن برخواهد گردانید.

علم تو بخواندن سبق نیست
موقوف گشادن ورق نیست
هرنقش که بافت روزگارش
از قدرت تست پود وتارش
باحکم تونیست حکم کس را
دربحر چه اختیار خس را
گر بر در کعبه یا بدیرم
در چنبر حکم تست سیرم
چون حکم توام مهار دارد
هرجابرد اختیار دارد
هرچند که نامه ی سیاهم
شد دود کش تف گناهم
هر گل که نکاشت چوب وسنگش
از خامه تست آب ورنگش
گر بحر عنایتت بجوشد
طومار گناه ما بپوشد

تقدیم به استاد سبکار امیدوارم که پذیرا باشید

درودتان استاد گرامی

درود و عرض ادب جناب سبکبار
صدایتان گیرا بود و شعر خوانی به دل نشست
عاشق اهنگ فیلم روز واقعه هستم اگر درست گفته باشم
فیلمش را چندین بار دیدم
داشتم نظرات را مطالعه می کردم و بیشترشان را خواندم و حتما برمی گردم
متاسفانه بنده در این زمینه نمی توانم‌ نظری داشته باشم
و از نظرات شما و دوستان می آموزم🙏🙏🙏

با درود و سلامی مجدد به همه دوستان عزیز و بویژه جناب محسن ابراهیمی اصل ( غریب ).
به ایشان خوشامد عرض می کنم و از نظراتی که دادند سپاسگزارم. پاسخ ایشان را عمومی دادم که انگیزه ای باشد به موضوعات اصلی و نکاتی که جناب غریب اشاره فرمودند. فیلم « روز واقعه » ، آقای بهرام بیضایی که به یاد ماندنی هستند و مردم پناه و دل نشین. خواهش می کنم از توجه و تحسین اثر با عظمت استاد مجید انتظامی خالق همین سمفونی « شب عاشورا » و گرامیداشت پدر بزرگوار ایشان زنده یاد عزت اله انتظامی که در همه کارهای عظیم و به یاد ماندنی شصت هفتاد ساله گذشته حضور بی بدیلی داشتند کوتاهی نفرمایند.
این لطف و تراوتی بود که آقای غریب با خودش به ارمغان آورد و درود بر ایشان

سلام و درود تقدیم به دوستان عزیز
https://www.aparat.com/v/8X7pW

https://www.aparat.com/v/Vb1OR

درود تان باد جناب استاد

سلام و درود جناب سبکبار بزرگوار
سروده زیبایی خواندم از قلمتان
در پناه حق و سایه امام حسین علیه السلام ان شاءالله 🙏🥀

سلام ودرود واحترام استاد ارجمند. نیک. سبکبار

بسیار عالی درنوع خود

کم نظیر و زیبا. بود

این همان متنی است که هرکس:
1- خواست
2- مفید تشخیص داد
3- و مشتاق بود که عده بیشتری از دوستان ببینند و بیایند و بخوانند تا ما را از نظراتشان بهره مند ساخته و خودشان نیز بخوانند و به اندیشه فرو بروند.
می تواند، و از نظر اینجانب، مجاز است که عین آن را کپی کرده و با یک مقدمه و ذکر ارجاع، بعنوان یک نقد سبز در همین صفحه نشر بدهد. من این کار را نمی کنم، چون میزبان این صفحه هستم و تبلیغ از خود را شایسته این سروده نمی دانم. اگر صفحه دیگری بود کسی جلودارم نمی شد.
این مطلب اجبارا طولانی خواهد شد، اما سعی خواهم کرد، آن را با تنوع مطالب و استفاده از نظرات دوستان مطبوع تر سازم. بطوری که همگان خودشان را در لابه لای سخنان ببینند، به مانند دیدن خود در یک تصویر دسته جمعی. چقدر زیبا! که هم خودمان را می بینیم و هم دیگران را. تصور کنید!؟
اول نظرات دوستان:
« . . .
**گفت مولا ز چه شهزاده ای از پارس کنیزش سازید**
اگه درست برداشت کرده باشم و مربوط به دروغ تاریخی همسر امام حسین هست شاید بهتر باشه که استفاده نشه
. . . ». از آقای محمد اکرمی ( خسرو )
این اظهار نظر موشکافانه، سئوال زیر را از سراینده « سرور آزادگان بر انگیخت به شرح زیر:
« . . .
از همه شما سئوال می کنم، بعنوان یک شاعر بیاندیشید، سبک سنگین کنید، حتی خواستید یک جستجو و مطالعه کوتاهی بکنید و به من بگویید که فرق بین یک تاریخ نگار، باستان شناس و آن عناوینی که در بالا شمردم با یک شاعر و ادبیاتی چیست ؟
. . . » از مجید نیکی ( سبکبار )
« . . .
شاعران تاریخ نگار نیستند ولی گاهی از مسائل تاریخی در شعر استفاده می کنند که دو نوع تقسیم میشه: اولین نوع تاریخ های مربوط به حوادثی هست که فارق از درست و غلط بودن جزوی از ادبیات هستند مثل آینه سکندر، شلاق زدن خشایارشا بر دریا برای رام کردن دریا و حتی خسرو و شیرین
این دسته حتی اگر بدونیم واقعی نیستند ولی حالت و ماهیت ادبی جدای از تاریخ دارند برای مثال خسرو پرویز و همسر ارمنستانیش شیرین که در تاریخ به عنوان آدم های خوبی ازشون یاد نمیشه چون نه خسرو پرویز پادشاه مردم دوست و خیرخواهی بود و نه شیرین که هر کس سر راهش می ایستاد با دسیسه نابودش می کرد یعنی به معنای واقعی کلمه هر کی باهش در افتاد ، ور افتاد. ولی در اشعار که استفاده میشه منظور همون داستان عشقی تا حدودی تخیلی است و اشکال نداره
ولی نوع دوم داستان های تاریخی در قالب های دیگه مثلا اعتقادی و یا روایت تاریخی در شعر یا توسط شاعر گفته شده که این ها از نظر من درست نیست
برای مثال نظامی گنجوی جدای از شاعر بودن و کاتب دربار بودن ، تاریخ نگار هم بوده و مسائل تاریخی رو می نوشته مثلا شما حتما داستان شعر بوی جوی مولیان رودکی برای امیر نصر دوم سامانی رو شنیدید و خیلی از شما ممکنه باور کرده باشید ولی این داستان به هیچ وجه واقعی نیست چون نه امیر نصر که از مقتدر ترین پادشاهان سامانی بوده پادشاهی بوده که مرکز حکومتش رو رها کنه و نه وزرای امیر نصر که همگی دانشمند و فاضل بودند مثل ابوالفضل بلعمی بیکار مینشستند که همچین اتفاقی بیوفته جدای از اون در هیچ جای تاریخ همچین غیبتی ثبت نشده
برای همین موارد هست که میگم در این سری موارد تاریخی و مخصوصا اعتقادی مثل همین نکته نسبت کنیز و همسر امام حسین (ع) به دختران یزدگرد سوم ساسانی( که اصلا وجود خارجی نداشتند ویا اگر داشتند با اسامی که ذکر شده همخونی ندارند و اگر اون هم اشتباه در نظر بگیریم باز تمام فرزندان یزدگرد سوم در نقاط مختلف به قتل رسیده اند)
درسته شاعر تاریخ نگار نیست ولی اینکه موجب پخش شدن شایعات اینچنینی هم بشه درست نیست
. . . » . از آقای محمد اکرمی ( خسرو )
خانم سمیعی:
« . . .
به شخصه نظرم براین است استفاده از موضوعات تاریخی و اجتماعی ،و ...باید بر اساس مستندات تاریخی باشد، قانون بر این است، که اشاره ی مورد نظر را * ستاره ای بگذارد و بعد از شعر اطلاعات مختصری در مورد منابع موضوع درج کند،
نیک می دانم که زیره به کرمان بردن است
شما سروران جان آگاهید
البته اطلاعاتم در مورد منابع تاریخی همسر امام حسین علیه السلام کم است
فقط در حد آنچه در روایات آمده است اطلاع دارم که از منابع موجود در گوگل است ،نه بیشتر،
. . . » از خانم فیروزه سمیعی
و در ادامه پس از توجیهات بنده:
« . . .
البته اگر ستاره ها زیاد می شوند
می توانید در ذیل شعر توضیحاتی درباره ی منابع آن مرقوم بفرمایید
اما کارکرد اجتماعی
بنظرم شاعر پیامبر بی معجزه ی زمان خویش است بدون تحریف
و چه بسا پیامبر بی معجزه زمان های دیگر
همچنانکه از اشعار عبید زاکانی می آموزیم
خیام و حافظ گرفته تا حسین پناهی
. . . » از خانم فیروزه سمیعی
« . . .
این نظرات با طرح یک سئوال از جانب بنده ادامه می یابد. سئوال این بود:
« . . .
موضوع کار ما ( شاعران ) از چه جنسی است و جایگاهش - در حیات اجتماعی - کجاست؟
. . . » از مجید نیکی ( سبکبار )
پاسخی جامعه شناختی به این سئوال از طرف خانم نیلوفر تیر:
« . . .
موضوع کار ما ( شاعران ) از چه جنسی است و جایگاهش - در حیات اجتماعی - کجاست؟
اما در این مقوله که برای من جالب است چون دانش آموخته رشته ی جامعه شناسی هستم و معمولا با وسواس بیشتری رفتارهای یک قشر رو مورد بررسی قرار می دهم یک طبقه بندی در خصوص شاعران در ذهنم شکل گرفته است.
به زعم من شاعران بطور کلی در چند طبقه قرار دارند که البته محدود و بسته یا جبر مطلق نیست و فقط دید شخصی است
1- شاعران خود محور: دسته ای که تنها از سر غم یا شوق یا عشق یا هر محرک شخصی دیگر صرفا اشعاری با طبع خود می سرایند.
2- شاعران جامعه محور: شاعرانی که دغدغه ها و مسایل جامعه را مورد نظر قرار داده و از بطن جامعه حرف می زنند.
3- شاعران ایدئولوژیک محور: که به جریانات سیاسی خاص (مقصود صرفا ایران نیست بلکه گرایشات سیاسی یک شاعر است) تمایل دارند و این چرخش در آثارشان هم مشهود است.
4- شاعران حکومت محور: که در هر دوره به حکومت ها وصل بوده اند و از این طریق ارتزاق و رسم و نامی به دست می آورند
5- شاعران انتقاد محور: که به زمان خاصی تعلق ندارند و در همه حال از پدیده ها و اتفاقات شکایت دارند.
6- شاعران زیبایی محور: که به سان یک هنر در رگ هایشان علاقمندی به زیبایی موج می زند و این زیبانگری در آثارشان نیز مشهود است.
به بیان دیگر باید اول دسته بندی کرد که یک شاعر در چه دسته ای قرار دارد و آنگاه جایگاهش مشخص خواهد شد که باز هم عرض می کنم دسته بندی ها می تواند بسیار جهان شمول تر و گسترده تر و متقن تر باشد این طبقه بندی که عرض کردم صرفا یک دید شخصی از بنده بود.
. . . » از خانم نیلوفر تیر
بر انگیزانندۀ سئوالی از جانب سراینده « سرور آزادگان » :
{
سئوال جدید این است که :
مشترکات یا وجه مشترک همه این « شاعران » که خانم نیلوفر تیر فرمودند چیست؟
آیا این سئوال جدید ما را دوباره به همان سئوال قبلی که :
« . . .
موضوع کار ما ( شاعران ) از چه جنسی است و جایگاهش - در حیات اجتماعی - کجاست؟
. . . »
بر نمی گرداند؟
} از مجید نیکی ( سبکبار )
یک نظر کاملا عجیب و غریب و در نگاه اول سطحی و متناقض، اما دارای یک هسته درخشان و راهگشا که من آن را از دل این نوشته در خواهم آورد:
« . . .
فقط این رامی دانم شاعر کار خود می کند وتاریخ دان ویا هر چیز دیگر کار خود
البته تفکیک از هر نظر برای رشته های زیر بنای ادبیاات بنده قائل نیستم ومی گویم اینها همه زیر مجموعه ای از ادبیات هستند
. . . » از آقای محمد رضا آزادبخت
حالا ورود به مطلب:
مگر نه اینست که یک باستان شناس با آثار و اشیاء و نشانه هایی عینی و ملموس سر و کار دارد و با استفاده از تمامی ابزارها و روش ها سعی در پیدا کردن رموزات باستان شناسانه آن ها دارد؟ دقیق و مستند و محقق. تا آنجایی که مقدور است.
مگر نه اینست که تاریخ به دنبال کشف حقایق مربوط به زندگی مادی و معنوی انسان ها، از دیر باز تا کنون بوده و هست؟ با تکیه بر اسناد و مدارک مستدل و یافته های باستان شناسی و سایر علوم.
اما شعر و ادبیات به دنبال چیست؟
موضوع کار آن چیست؟
بگذارید با یک سئوال دیگر آغاز کنیم:
آیا شعر و ادبیات بدنبال غیر واقعی ساختن، مبالغه، بزرگنمایی و تخیلی و احساسی و عاطفی کردن واقعیات پیش گفته نیست؟
بگذارید دقیق تر سئوال کنم، آیا موضوع شعر و ادب همان واقعیات مبالغه آمیز، بزرگنمایی، تخیلی، احساسی و عاطفی شده توسط خود مردم در طول حیاتش نیست؟ شاعر که به تنهایی نمی تواند این کار را انجام بدهد. اما مردم و زبان می توانند و کارشان هم همین است. این یک سئوال و حالا یک سئوال دیگر:

اصولا استفاده از لفظ دروغ و شایعه در شعر و ادبیات صحیح است؟
به مثال آقای اکرمی بر می گردیم و سئوال دیگری را طرح می کنیم:
اگر
« . . .
شاعران تاریخ نگار نیستند ولی گاهی از مسائل تاریخی در شعر استفاده می کنند که دو نوع تقسیم میشه: اولین نوع تاریخ های مربوط به حوادثی هست که فارق از درست و غلط بودن جزوی از ادبیات هستند مثل آینه سکندر، شلاق زدن خشایارشا بر دریا برای رام کردن دریا و حتی خسرو و شیرین
این دسته حتی اگر بدونیم واقعی نیستند ولی حالت و ماهیت ادبی جدای از تاریخ دارند برای مثال خسرو پرویز و همسر ارمنستانیش شیرین که در تاریخ به عنوان آدم های خوبی ازشون یاد نمیشه چون نه خسرو پرویز پادشاه مردم دوست و خیرخواهی بود و نه شیرین که هر کس سر راهش می ایستاد با دسیسه نابودش می کرد یعنی به معنای واقعی کلمه هر کی باهش در افتاد ، ور افتاد. ولی در اشعار که استفاده میشه منظور همون داستان عشقی تا حدودی تخیلی است و اشکال نداره
. . . »
درست است، چرا بر زبان راندن داستان بسیار شیرین و دوست داشتنی حضرت « شهربانو » در داخل ماجرای عاشورا، و آن هم نه توسط شاعر و شایعه ساز و دروغگوی تاریخ، بلکه از زبان مردمی که در طول شصت هفتاد سالۀ گذشته من شخصا از زبان آن ها شنیده ام جایز نیست؟ این داستان چند جانبه پر تلألو و آمیخته با احساسات ایرانیان شیعی مذهب چرا استثنا شده است. اینجا حتی پای امیرالمومنین ( ع ) هم در میان است که به طرز حماسی و اسطوره ای وارد میدان می شود. ایرانیان با هزار علقه و نزدیکی در پیوند با امامت و شیعه بوده اند و تا ابد مشهد پایتخت معنوی آنان خواهد بود و به درجاتی سایر پرستشگاه هایی که از سرزمین ایران و دل های بخش اعظمی از مردم جدایی ناپذیر است. از دوران جوانی در هر کوه و کمر یک « اجاق » ، « بارگاه » و پرستشگاهی بوده که حتی بیشتر آن ها منسوب به پا گذاشتن و ورود حضرت علی بوده است و هنوز هم هست. داستان هایی در پای کرسی و مراسم حتی ملی مانند شب چله و غیره شنیده بودیم حاکی از این بوده که جاهایی و با مناسبت هایی رستم با حضرت علی مواجه و روبرو می شوند و در بیشتر آن ها قدرت و توانایی حضرت علی ستوده می شود بدون اینکه رستم تحقیر شود. آیا این ها با معیار و محک های تاریخی و باستان شناسی قابل جمع است؟ آیا می توان اسم این ها را دروغ یا تحریف یا شایعه گذاشت؟ البته هر کدام از آن ها دوره و عمری دارند و به مرور کمرنگ و فراموش می شوند و برخی ها باقی می مانند. چون اصل ماجرا هنوز باقی و زنده و پوینده است. در اطراف وقایع عاشورا علاوه بر داستان حضرت « شهربانو» حالا واقعی یا تخیلی، هزاران جنبه های اغراق آمیز دیگر هم وجود دارد چرا حساسیت روی این یکی بیشتر است؟ این است آن سئوال مهم. چرا حساسیت روی این موضوع؟
صحت و سقم این ماجرا علاوه بر نشستن بر دل مردمان آرزومند، پنجاه پنجاه است. نه می توان آن را رد کرد و نه اثبات. که نه رد آن به عهده شاعر است و نه قبول آن. اما بقعۀ بی بی « شهربانو» در شهر ری زیارتگاه مردم ایران است دقیقا با این محتوا و مضمون. حتی اگر آن را به دوره ساسانیان و دین زرتشت منتسب سازند. با احترام و کرامات بی نظیر که حتی از بچگی مرا شیفته این داستان کرده است با خصوصیات معجز گونۀ زنانۀ بی بی شهر بانو و بکارت همیشگی این موجود افسانه ای. شاعر سر و کارش با این ثروت های عظیم و گنج های بی پایان ادبی و حماسی و اساطیری نیمه واقعی و نیمه تخیلی مردمی که به آن تعلق دارد، می باشد. این داستان به قدری گیرا و دلنشین است که پای سه خلیفه و حتی سلمان فارسی را به میان می آورد. حتما یکی از این ها درست است، اما چرا همه آن ها بنوعی پذیرفته می شوند چون مردم علاقه مند به این موضوع هستند از دیدگاه « شاعرمردمی» (یعنی مردمی که در قامت یک شاعر ظاهر می شوند. اصطلاحی است که خودم آن را ابداع کرده ام) . باز هم این سئوال را تکرار می کنم:
چرا حساسیت روی این موضوع زیاد است؟
لطفا سری بزنید به :
https://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B4%D9%87%D8%B1%D8%A8%D8%A7%D9%86%D9%88
همچنین به :
https://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A2%D8%B1%D8%A7%D9%85%DA%AF%D8%A7%D9%87_%D8%A8%DB%8C%E2%80%8C%D8%A8%DB%8C%E2%80%8C%D8%B4%D9%87%D8%B1%D8%A8%D8%A7%D9%86%D9%88

شاید در تاریخ معاصر پاسخ این سئوال به طور مشهود خودش را نشان داده باشد. مردم ایران سه خصلت اساسی داشته و در طول تاریخ آن را نشان داده اند:
1 – به هویت و افتخارات ملی خودشان علاقه مند و پای بند هستند.
2- به دین و مذهب خودشان عشق می ورزند، چرا که آن را از همان ابتدا انتخاب کرده اند و هرگز از روی ضعف و زبونی به زیر سلطه آن نرفته اند. این هم داستان خودش را دارد که این بار حماسی و تخیلی نبوده و بر مستندات تاریخی استوار است.
3- به شدت آزادیخواه و عدالت جوهستند و اسطوره های خودشان را از میان اینجور چهره ها و شخصیت ها بر می گزینند از مذهبی گرفته تا ملی و اجتماعی . چه در تاریخ، چه در داستان ها و حماسه ها و چه در روایت های مذهبی. شاید مثل سایر ملل و شاید رادیکال تر از آن ها.
عده ای از منظر مذهبی شاید فکر می کنند که اگر در ایران نوروز و چهارشنبه سوری و تخت جمشید و غیره نباشد ایران مذهبی تر و خالص تر می شود و به همین خاطر هم ایرانیت را از خود جدا کرده و دستشان را از این بابت خالی می کنند
عده ای دیگر نیز ایرانیت را با شاهنشاهی بودن یکی پنداشته و به تعلقات ملی مردم ایران جنبه ایدئولوژیک می دهند و با اسلام و شیعه می ستیزند، و البته آگاهانه این کار را انجام می دهند.
نیازی به شرح و بسط ندارد که کانون های اقتدارجوی جهانی از این میان سود می برند و هیچوقت دوست ندارند که این کشاکش آرام گیرد.
شاعران نیز بناچار مانند بادنمایی به این سو و آنسو می وزند اما دست آخر مجبورند به موضوع کار خودشان توجه کنند و آن چیزی به جز واقعیات احساسی، عاطفی، تخیلی شده توسط خود مردم نیست.
تعریف شعر و ادبیات از دیدگاه بنده از همین جا نشأت گرفته است.
حالا وقت آنست که جمله عجیب آقای محمدرضا آزادبخت را رمز گشایی کنیم:
« . . .
فقط این رامی دانم شاعر کار خود می کند وتاریخ دان ویا هر چیز دیگر کار خود
البته تفکیک از هر نظر برای رشته های زیر بنای ادبیاات بنده قائل نیستم ومی گویم اینها همه زیر مجموعه ای از ادبیات هستند
. . . » از آقای محمد رضا آزادبخت
می دانید نکتۀ عجیب و غریب این در کجاست؟ انگار یک پارادوکس ریاضی در اینجا مطرح می شود. اگر پای ادبیات در میان نبود بطور قطع این یک تناقض مسلم بود. اما من این شاهکار و هسته طلایی سخن را از دل آن بیرون می آورم و همه تعریف « شعر و ادبیات » را با آن تفسیر می کنم:
ایشان می گوید رشته هایی که زیر بنای ادبیات هستند همه زیر مجموعه ای از ادبیات هستند. ببینید زیر بنا ها بعنوان زیر مجموعه ها ظاهر می شوند. چگونه ممکن است؟ آیا این تناقض و امر محال نیست؟
ادبیات و شعر می گوید نه. البته باید بگوییم « زبان ، ادبیات و شعر» .
همه علوم یا بیشتر آن ها به انسان کمک می کنند و زیربنای قوه ناطقه و مجموعه تئوری های هنری شعر و ادبیات و زبانشناسی قرار می گیرند،
اما وقتی
و در هر سطحی
که این توانایی در اختیار نوع بشر قرار گرفت
همه این علوم را تحت تسلط هنری خودش قرار داد.
از روزی که روی دیوار غارها شروع به نقاشی و درد دل کردن با نسل ها بعدی کرد تا رقصیدن ها، ادعیه، پرستیدن و همه بنیاد های زندگی معنوی را تحت حکومت بلامنازع خودش در آورد.
در این میان شاعران و هنرمندان نباید زیاد بخودشان ببالند که آتش بانان و سرایداران این معبد بوده و هستند نه بیشتر
صاحب اصلی آن شعور جمعی و احساسات عمومی و در یک کلام فرهنگ جامعه می باشد.
در اینجا حیف است که مروارید درخشانی از صدف گفتار خانم فیروزه سمیعی نادیده انگاشته شود:
ایشان فرمود:
« . . .
بنظرم شاعر پیامبر بی معجزه ی زمان خویش است بدون تحریف
و چه بسا پیامبر بی معجزه زمان های دیگر
همچنانکه از اشعار عبید زاکانی می آموزیم
خیام و حافظ گرفته تا حسین پناهی
. . . »
و من تعبیر شاعرانه اعجاز را در اینجا از دل این سخن استخراج می کنم که بلی خانم فیروزه سمیعی شاعران پیغام هایی را از معجزاتی که در جنبه ای از هستی اجتماعی مردم در زمان و مکانی روی داده است حمل و نقل می کنند. موجوداتی هستند زمینی و در عرصه و میدانِ همان پارادوکسی که گفتیم قلم فرسایی می کنند. همه علوم زیربنای شعر و ادبیات و جنبه ذاتی هنری انسانی هستند و در عین حال زیر مجموعه این روبنا هم هستند. این است آن معجزه ای که شاعران پیام آوران آن هستند پیام از مردم به مردم
خسته شدم و خسته شدید اما چه خوب است که هنوز ما وارد مطلب نشدیم.
این سخن را با یک تأکید و صراحت خاصی بیان می کنم ، این سروده خودش خودش را سروده است، خود توضیح است ،یعنی خودش خودش را تفسیر و تعبیر می کند، کافی است با یک معلومات اولیه آن را بدقت بخوانید، نماد ها و فرازهای آن را مورد توجه قرار بدهید.
اگر پاسخ های برانگیزاننده دریافت کنم وارد جنبه های دل انگیز و زیبای غزل و داستان عاشورا و سایر مطالب مربوط به شعر و ادبیات خواهم شد. وگرنه ساکت می شوم و به سلام و علیک ساده با دوستان می پردازم. همه این توضیحات جوشیده از دل را به « سرور آزادگان » تقدیم می کنم. همه عزیزند اما اگر او بشنود مارا بس.
پایدار و سربلند باشید

به نظر این حقیر نوشتن این سخن از امام حسین ( ع ) که فرمود، مؤمن کاری نمی کند که در مقابل آن مجبور به عذرخواهی شود بهتر از پخش این پرچم های سبز و تکراری بود.
همیشه برای درس گرفتن وقت هست. اما ما متاسفانه امام حسین را فقط از روی وقایع عاشورا و آن هم بصورت ناقص می شناسیم. از این نکته غافلیم که ذره ذره سنگ بنای عاشورا از آن زمانی ساخته شد که آن بوسه های مقدس بر گردن مبارکش فرو نشست. نه فقط از این لحاظ که روزی مظلومانه بریده خواهد شد. بلکه از این لحاظ هم که با بیانات کوتاه و آهنگینش یک پرچم واقعی، برای کل زمان ها و مکان ها بر خواهد افراشت. پرچم آزادگی. درودش باد

درود بر جناب سبکبار عزیز و دوست داشتنی
در مورد نظر قبلی که باز هم تکرار می کنم یک نظر کاملا شخصی بوده و هست ، باید بگم که من هنوز بر همون باورم
به نظر من اگر تاریخ نگار اشتباه تاریخی رو ثبت کنه یا دخل و تصرفی در اون وارد کنه اهمیت و تاثیرش کمتر از اینه که یک شاعر در شعر این حرکت رو بزنه
چون تاریخ رو فقط علاقه مندان به تاریخ دنبال می کنند مثل بنده حقیر که سال هاست سلسله وار کتب تاریخی رو می خونم و الان هم به استیلای مغولان رسیده ام و اگر به کتابی برسم که تحریف داره از همون ده صفحه اول تشخیص می دهم ولی ولی ولی ...
ولی افرادی که شعر رو می خوانند علاقه مندان مسائل تاریخی و یا ادیبی که از تمام نکات ادبی شما با خبر باشند نیستند
من تضمین میکنم که اگر این مطلب رو شما در شعر آوردید و بعد من آوردم و بعد دیگری و دیگری در ده سال دیگه می بینید که در روضه ها می گویند شاهزاده ی ایرانی امام حسین یا حضرت مهدی شاهزاده ایرانی و ...
مثل سایر خرافاتی که بالاتر ذکر کردید و مردمی از خدا بی خبر می نشینند و زار زار گریه می کنند .
در مورد سایر موارد اینچنینی که فرمودید چرا روی اون مطالب حساسیت نیست ، باید بگم هست ولی کو گوش شنوا
اگر کوچکترین حرفی خلاف باور ها زده بشه سری انگ میچسبونند که طرف ضد اسلام و ضد شیعه هست و تحت فریب غرب است و از اینجور مزخرفات
پس اگر هم گفته بشه سریع به کنار رونده میشی و نه تنها شعرت بلکه خودت هم مقبولیتت رو از دست میدهی و سایر اشعارت هم به همچنین
مثلا من شعر گفتم که هیچ وقت کاملش نکردم
باز هم ماه محرم سر رسید
بانگ هیئت ها ز کوی و بر رسید

بوی نذری ها رسد از پسّ و پیش
بوی تزویرش گزد دمّاغ بیش

ماه برکت از برای ناجیان
ریشیان و مفتیان و حاجیان

حاج شیطان هم چنین داده خبر
از برای مرخصی رفته سفر

نایبش گشته است حاجی شیخ پیر
کو زمانی بوده شیطان را دبیر

مسئلت یا شیخ ،دارم یک سوال
گرچه می دانی که هستم بد خصال

گر که متر حق به زار و عرعر است
نی که خر از ما مقامش برتر است؟

خوب می دانم که مردم خر کنید
تا جوال خود برآن ها بر کنید
...
قرار بود ادامه پیدا کنه و در ادامه از اهداف امام حسین صحبت کنم که چجور زیر بار ظلم نرفت و ایستاد و خودش و خانوادش رو فدا کرد که بگه آآآآآی ملت آآآآآی امت من به هیچ وجه زیر بار ظلم نرید ولی امروزه همون افرادی که مراسمات عزاداری امام حسین رو می گردونند در واقع خودشون ظالمانی هستند که هر کس بر علیه شون بایسته نابود می کنند. رسما خود یزید و شمرند.
علت تمام نکردن شعر این نبود که من به گفته هام ایمان نداشتم بلکه این بود که جامعه پذیرای این مطالب نیست و در بهترین حالت من رو ضد اسلام میدونند و شیعه ولی خدا شاهده ارادت من به ائمه کم نیست و با تمام وجود قبولشون دارم ولی خرافاتی که در پیرامونشون گفته میشه و از واقعیت ها تعدادشون بیشتر هست رو باور ندارم

و در مورد رسالت شاعران باید به عرضتون برسونم هر شاعری هدف و وظیفه خاص خودش رو داره و همه نوع شاعری هست
درضمینه ی این که «شاعران کارخود رو می کنند و تاریخ نگاران کار خود» باید بگم دلیل این باور اینه که شما هیچ وقت دو تا کتاب تاریخ ورق نزدید و ببینید که یکی از منابع تاریخی همون شاعران و شعر هاشون هست و در پی نوشت ها مدام این مسئله ذکر میشه
مثلا ناصر خسرو قبادیانی از مبلغان مذهب اسماعیلیه بوده و در تمام اشعارش به این مطالب به طور غیر مستقیم پرداخته و یکی از منابع تاریخی برای شناخت بهتر فرقه اسماعیلیه اشعار ناصرخسرو قبادیانی هست و هزاران هزار بیت که در هر کتاب تاریخی ورق بزنید صد درصد خواهید یافت
یا مثلا شما برای اینکه فضای حکومتی دهه ی سی رو بهتر بشناسید فقط لازمه چند کتاب از اخوان ثالث بخونید و تازه این ها شاعرانی هستند که در لفافه سخن گفتند ،شاعرانی مثل طرار که جای خود دارند که مستقیم به روایت تاریخی به زبان نظم پرداخته اند
در کل امیدوارم از گفته های بنده دل گیر نشده باشید
من فقط نظر شخصی خودم رو گفتم و هیچ مبنای علمی پشت حرف های من نیست و شاید تمام حرف هایی که گفتم اراجیفی باشه که سهوا باور کردم

با سلام و درود، خدمت همه دوستان عزیز، به ویژه جناب محمد اکرمی عزیز و سپاس و خوش آمدگویی برای حضور مجدد ایشان نکته ای را به عنوان یک گزارش خدمت شما عرض می کنم. خواهش می کنم از آن بعنوان یک توصیه و یا نصیحت برداشت نکنید که منظورم اصلا این ها نیست.
متنی را که حدود ده صفحه A4 در بالا خدمت شما تقدیم کردم شاید باور نکنید که ده ها و ده ها بار ویرایش کردم تا نه در چینش حروف، نه در بیان مطلب انحرافی از آن چه منظور نظر من بود و لایق شأن دوستان صورت نگرفته باشد. باز هم این رویه را ادامه خواهم داد تا تشویق و ترغیبی باشد برای خوانده شدن و اعمال دقت در این کار. تمامی نقل قول ها داخل گیومه مشخص شده اند و گوینده و نویسنده آن نیز مشخص شده است. پاداش دقتی که در نوشتن صورت گرفته است دقت در خواندن است.
باز ساعت ها و شاید امشب و فردا صبر می کنم تا اولا ذهن خودم آماده شود و هم دوستان جدیدی وارد صحبت شوند تا قسمت دوم عرایضم را عنوان کنم.
فراموش نکنیم که مضمون « سرور آزادگان » و نکته ای که در آن آمده است، محور بحث ما بوده و از آنجا صحبت به اینجا کشیده است که فرق بین باستان شناسان و تاریخ نگاران و اهالی شعر و ادب در چیست؟ با این سئوال مشخص که :
« . . .
موضوع کار ما ( شاعران ) از چه جنسی است و جایگاهش - در حیات اجتماعی - کجاست؟
. . . »
تقریبا حداقل بنده به این نتیجه رسیدم و سعی کردم که آن را به دوستان عرض کنم که شاعران در بهترین حالت محاط و اسیر در حیطه « زبان » هستند و « زبان » قراردادیست اجتماعی بین گویش وران یک زبان مشخص. هر آنچه ما چه به عنوان یک شاعر یا چه در جایگاه یک گویش ور عادی از فراز های هنری زبان اعم از تخیل، زیبا پردازی، صناعات ادبی کسب می کنیم از منشاء و مبداء زبان است و به تعبیری دیگر از مردم و احساسات و عواطف آنان است و لاغیر.
احساسات و عواطف و آرزوها و باورها و سایر جلوه های فرهنگی را نمی توان با معیار ها و محک های علمی مشابه تاریخ یا باستان شناسی سنجید و ارزیابی کرد. رسیدیم به اینجا که شاعر حوزه کارش در همین میدان فرازبانی است. یا به بیان دقیق تر گسترش معنایی و تخیلی کلام انسانی است. این در بطن و متن زبان موجود است و شاعر آن را خلق نمی کند. تا زبان نپذیرد، تا گوشی پذیرا نشود تمامی مخلوقات شاعران اصواتی بی معنی بیش نیستند. بخاطر همین هم دور شدن از معنی و به هم ریختن این ارتباط معنایی بین شاعر و مخاطب با هر توجیهی باشد منجر به ناکامی خواهد شد با هر زرق و برقی هم که به آن بدهیم. این مردم هستند که با پذیرش و قریحه شاعری خودشان خالق ارزش های فرهنگی و هنری می باشند و شاعران همانطور که قبلا عرض کردم در حکم آتش بانان و سرایداران این معبد هستند که البته مقام کمی نیست. چرا که باید از لحاظ روحی ساخته و پرداخته شوند تا به این مقام برسند.
این نکات را به عنوان یادآوری آوردم و در قسمت بعدی به نقطه نظرات خانم نیلوفر تیر خواهیم پرداخت که در تشابه و تقابل با نظرات آقای اکرمی عزیز می باشد.
یادم رفت بنویسم که بحث ما در اطراف مراسم عزاداری و چند و چون آن نیست که بحثی جداست و بنده وارد آن نمی شوم، بلکه صحبت سر خود واقعه عاشورا و در هم آمیختن آن با احساسات و عواطف مردم است. سپاسگزارم تا وقتی دیگر.
با این که این پیام را ارسال می کنم اما تا ساعت ها و به دفعات دست به ویرایش و اصلاح آن خواهم زد. موفق و مؤید باشید.

درود استاد سبکبار
سپاس بیکران بخاطر اینهمه حوصله و اندیشه و شور و شعور و اگاهی


شاگردتیم صمیمانه
...صورت سیب... را با ...مرگ شیرین...
سرخ کرده ام
دعوتید

سلام و درود
دوست عزیز و مهربانم علی آقا نظری سرمازه
از صفحه شعر « سقوط » آقای آزادبخت می آیم و انگار آنجا عنان سخنم مقداری پاره شده است که امیدوارم از من نرنجیده باشد.
به هر حال از شما ممنونم که تشریف آورده اید. من نمی گویم مرا چه چیز خطاب بکنید و توی ذوقتان نمی زنم. مجید ، نیکی ، استاد، سبکبار یا هر چیز دیگری، اما دوست دارم که بدانید که من خودم را یک دانشجوی بسیار سرسخت و سمج و پیگیر می دانم که بسیار مایه افتخار من خواهد بود که دوستانم هم شاگردی یا همراه دانشجویی بنده باشند. باز برایم اصلا مهم نیست که تا کجا پیش رفته اند و تا چه حد خوانده اند. کافی است بپذیرند و ردای دانش پژوهی و دانشجویی را بر تن کنند. این پرگویی و زیاده نویسی از سر حوصله نیست از سر شور و اشتیاق فراوان و تمام نشدنی است که در وجود خودم احساس می کنم برای یاد گرفتن، کار کردن و گفتگوی مفید و سازنده. حالا یک گپی هم زدیم و حال و احوالی پرسیدیم به لطف زندگی می افزاید. دوستتان دارم. حالا اگر فرصتی کردید و مطالب بالا را خواندید و نظری دادید ضرری نخواند داشت.
متشکرم و سپاسگزارم از لطف حضورتان

درودی دیگر استاد نرنجیدم اما متقاعدم نکرد ید نظرتان در مورد شعرم سقوط می خواهم بدانم سادهوپر محتوا ست چند باباید مفهوم خواندش
مواظب سطر به سطر باش مدام رنگ وروشان عوض می شود
گله گی برای همه نظر خوب می نویسی بجز من هیزم مان خشک است آتش سوز
منتظرم

سلام دوست عزیزم،

درود استادسوال جوابیندارم تنها می توانم این رابگویم باکمک ساختار آن می توان پی به معنای آن برد
بنافرض بر بی معنایی وبی در وپیکری نیزهم بکنیم آیا شعر ساختار وفرم زیبایی ندارد
من نمی توانم برای شعر خودم چیزی بنویسم
سپاس بازهم ممنونم
اگرهم ننوشتی بازهم ممنونم چون صداقت وبی ریا بودن شما برای ما ثابت شده است از دیگر دوستان سپیدسرا چون جناب علامیان وجناب بدری جناب حسنلو وجناب مهدی محمدی واستاد دکتر محمدی واستاد بانو عجم حتی شاهزاده خانم بخواهم مطالب زیادی را در مورد این شعر خواهند نوشت هرکدام از اینها اگر راهکار ی برای این شعر دارید می پذیرم هر آنچه را خلاف میلم و آرمانهای شعرم باشد
این شعر را بالای چند بار در آتش انداختم وسوزاندم دوباره همان واژه ها بدون کم وکاست در ذهنم آمد
ودوباره نوشتم یکی آن راخواند تادوروز بامن حرف نزد
بعد از دوروز آمد وگفت من می بایست این را می سرودم تو چرا سرودی
خود دوباره شعرم رابرد برای کس دیگر خواند پله های نردبان خانه شان سه تا سه تا بالامی رفت وهمین واژه ها راتکرار میکرد
مسعود برادرم آنرا برای مادر خواند خداشاهد است مسعود گفت مادر نظرتان در مورد شعر پسرتان چیست
می دانی مادرم چه گفت
گفت مسعود پسرم این شعر تونیست
این شعر محمدرضا ست ومدام اشک می ریخت وبرای شعر من آه وناله می کرد
قصد انتشار آن رانداشتم ولی کنجکاو شدم نظر اساتید را بدانم
من شاعر مخلص شعر ناب هستم ودرخدمت شما عزیزان خود را خاکسار قدومتان می کنم سپاس

درود بر شما

درودها استاد بسیار زیباست
ابتکار و شجاعت درونم جاری‌ست
شرف دشت حزین، در دلم بجاست
با دستان از هم پیوسته برآمده
به سوی آینده‌ای روشن پیشروم
در اراده‌ام لرزه‌ای ناشناخته
قاطع و پر شور به هر بار نیلم
اما چشمم بر زمین تمّامست
هرگز فراموش خذمات تو نکنم
از واقعه کان رکن، مرکز توئی
زمین و دلم را به لرزش اندازد

سلام و درود جناب سبکبار بزرگوار
شعربسیار زیبایی سرودید
اجرتان با مولایم امام حسین علیه اسلام

درود استاد منتظرم

اللهم لک الحمد حمد شاکرین لک علی مصابهم الحمدالله علی عظیم رزیتی اللهم ارزقنی شفاعت الحسین یوم الورود و ثبت لی قدم صدق عندک مع الحسین و اصحاب الحسین الذین بذلو مهجهم دون الحسین علیه اسلام

درود وقتی تاریخ نمی تواند مدرک ودلیل استناد خوبی ارائه کند پس شاعران دست بکار می شوند وهنر آفرینی می کند
مگر نه این است یک نقاش از روی اشعار نقاشی می کند
مگر نه این است یک مورخ از روی اشعار تاریخ می نویسد
مگر نه این است یک باستان شناس اشعار می خواند وزمین را مورد کندو کاو خود قرار می دهد
یک جامعه شناس همین طور یک ریاضیدان همین طور
یک فلیسوف همین طور
مگر فیلسوفانی که معروف شدند از قبل شاعر یانویسنده نبودند
مگر عارفان از قبل شاعر نبودند
همه سوالات مرا بدون جبهه در نظر ویاشخص خاصی جواب بده نگو فلانی چی گفت
دوستدارم نظرشخصی خودت رابدانم نه جمع بندی نظرات
خود تمام آنها را خواندم بارها نشستی ویرایش نمودی وهنوز باتمام مطالب ونظرات به جمع بندی خاصی نرسیدی
می خواهم بدانم که چرا شعر همیشه در سیطره امور است
کسانی را می شناسم شعر استاد شاملو را نخواندند ولی به نیکی از آن یاد می کنند ویا استاد نیما ویاهر شاعر معروف دیگری
پس پاسداشت از شاعران در قبال این همه خدمات چه چیزی خواهد بود
نظامی تاریخ را به شعر نوشت
وحشی بافقی هم همین طور
وصال شیرازی هم همین طور
ناصرخسرو وحافظ وسعدی وتمام شاعران مطرح بایزید بسطامی و منصور حلاج
آیا کسی از اینها به نیکی یاد می کند وپاس داشتی در نظر دارد
کلیم کاشانی که تاریخ رانوشت رادریاد داری
بازاین چه شورش است
منتظرم نه بصورت عامدانه

کاروان دل ز زمین کند و سپس رحل به تاریخ انداخت

جز زمینی سوخته از ما چه باقی مانده است
از غمت آتشفشان بر غمگساران کرده اند

سلام و درودها بر شاعر و ادیب عزیز و بااحساس جناب سبکبار بزرگوار

زیبا قلم زدید در مدح کاروان عشق

بهره بردم از قلم و اندیشه شما ادیب ارجمند

فرا رسیدن ایام عزای سید و سالار شهیدان آقا اباعبدالله (ع) و تاسوعای حسینی رو خدمتتون تسلیت عرض میکنم

موید باشید و سلامت
🌹🌹🌹🌹🌹💐💐💐
🪻🪻🪻🌼🌼🌼🌸
🌺🌺🌺🌺🌺🌷
🍀☘️🌱🌹💐
🌿🌿🌿🍁

درود و عرض ادب جناب استاد
تقدیم با احترام

درود استاد سبکبار خسته نباشید امیدوارم سالم وتندرست باشید
شما را دعوت می کنم به خوانش وتحلیل ارزنده تان در شعر سیاه پوشیده

سلام و درود،
جناب مهرداد همیشه عزیز
از حضور شما سپاسگزارم و نظرتان را از همه نظرهایی که دریافت کرده و می کنم جدی تر می خوانم و در موردش فکر می کنم.
من می دانم که شما ریاضی خوانده اید، در هر مقطعی هم باشد مهم نیست، هر کسی که نورون های مغزش را به هیجانات ریاضی بسپارد حالتی را در خود و نوع اندیشه ورزیش پیدا می کند که بنظر من پیدا کردنی است و ای کاش همه دوستان در این بحر شنایی بکنند.
باز می دانم که به موسیقی علاقه مند بوده و حتی در این زمینه فعال هستید. این هم چیزیست که از نوع مهارت و هنر است. گرچه جنبه های علمی و تئوریک هم دارد اما قسمت مهارتی اش مهم تر است. مانند دوچرخه سواری که چیزی فراتر از رانندگی اتومبیل است. در اینجا نیز مغز انسان و اندام های در گیر او در اجرا یا همراهی با موسیقی چیزی می یابند که بسیار یافتنی است و ای کاش ما فرصتی برای پرداختن به آن می داشتیم و دیگران فرصت پرداختن به آن را از دست ندهند.
باز این که شاعرید و شاعر خوبی هم هستید. آشنا با سبک ها و روش ها و قالب ها و غیره.
اما هنوز مطالبی هست که باید به آن فکر کنید. به آموخته های قبلی خودتان بسنده نکنید. از استادان و یافته های حال حاضر برای خودتان سدی غیر قابل عبور نسازید. یک بار من بحث بی اعتبار بودن ارکان را به اندازه کافی در این سایت باز نمودم. گرچه همه استادانی نظیر جناب شمیسا، زنده یاد دکتر نجفی و شاگرد ایشان که اکنون در آسمان استادش پرواز می کند جناب دکتر طبیب زاده هنوز بر ارکان و دایره ارکان جناب نجفی پای می فشارند و حتی مطبوعی و غیر مطبوعی را در انحصار دایره ارکان استاد نجفی می دانند اما بنده با این عقل ناقصم فریاد می زنم که چنین یقینی وجود ندارد. کم و کیف و زیبایی و مطبوع بودن اوزان در حیطه علم فیزیک ، ریاضی، موسیقی و علومی مانند آواشناسی و واج شناسی و شاید شاخه های دیگر است که تا از حصار ارکان خودمان را رها نسازیم به آن دست نخواهیم یافت. مطالبی که پارسال من اینجا مطرح کردم به قوت خودش باقی است. اما واقعیت امر اینست که بررسی موضوع این بحث مناسب یک سایت یا انجمن شعری نیست بلکه تحقیقی علمی با توجه به یافته ها و نا یافته های گذشته بوده و اینجانب در آن مسیر گام بر می دارم . از دوستانی فاضل و باهوش و هنرمند هم انتظار همراهی و همفکری دارم تا بی توجهی و مخالفت با استناد به وضع موجود. این مباحثات فقط به چند تا وزنی که مرسوم است و عده کمی به آن می پردازند مربوط نمی شود. سخت گیری های ارکان محور عروضی متعصبانه فوج فوج جوانان ما را به سمتی می راند که حتی یک تقلید سطحی از وزن ها و فرمهای ساده برون مرزی برایشان افتخار آمیز باشد. در صورتی که خود عروض علمی می توانست همه آن تنوعات را در بر بگیرد.
به هر حال از حضور شما و نظری که دادید ممنونم.

ستودنی است

قلمتان نویسا بزرگوار🌱🙏🏻🌷

:

درودتان
جناب استاد نیکی مهرپرور

بسیار زیبا و تکان دهنده سرودید
مرحبا ب قلمتان

پاینده و سرافراز باشید

💐💐💐

درود

درود ی دیگر ممنونم

احسنت ،احسنت،احسنت استاد سبکبار گرام
که چنین توالی مفهوم را به نمایش گذاشتی
🌹🌹🌹🌹

« . . . احسنت ،احسنت،احسنت . . . »
دوست عزیزم، جناب سلیمی عزیز و گرامی
که با آمدنت خوشحالم کردی
باور کنید که دو روزی بود که همه اش به یاد شما بودم
و دلم برای شما تنگ شده بود.
آفرین بر صفای وجود و قلب مهربان شما

سلام و درود فراوان خدمتتان استاد بزرگوار جناب سبکبار ارجمند

کار بسیار زیبا و ارزشمندی خلق نمودید همراه با صدا گوش نمودم
کار زیبای استاد مجید انتظامی و صدای دکلمه وارتان زیبایی اثر را دو چندان نموده است

اجرتان با صاحب اثر

جناب سبکبار ، خسته نباشید ، بالاخره موفق شدم این شعر شما را هم بخوانم که زیبا بود و البته از ژانرهای معمولی که مورد علاقه من است البته نبود چون من خیلی دنبال شعر های مناسبتی و مذهبی یا با دیدگاه مذهبی نبوده ام البته خود شاید ادم مذهبی باشم یا خیر ولی در این مقوله دنبال شعر مناسبتی نبوده ام اما از شعر جالب تر بحث هایی بود که شما خیلی بامزه هدایت می کنید ... یعنی افراد تهییج بر ارایه نظرات می شوند و بعد نظرات را طبقه بندی و در جهت مناسب نتیجه گیری می کنید که به نظرم مهارتی است.
البته بنده دیر به جمع رسیدم و شاید الان نظر من هم در متن بلند بالای شما بود . من به سرعت تایپ و وقتی که می گذارید افرین می گویم . ولی در خصوص نقش شاعر و یا اصولا هنرمند حالا در هر ژانری به نظرم می تواند از بزرگ نمایی وقایع و یا دخل و تصرف تا حدودی استفاده کند مثل رمان تاریخی که در بستر تاریخ اتفاق می افتد اما واقعیت نعل به نعل ندارد . اما این نکته حایز اهمیت است که همه کسانی که داستان یا رمان تاریخی می خوانند یا مثلا شاهنامه را ورق می زنند بر این واقف هستند که واقعیت ندارد و صرفا در بستر هنر و یا افسانه اتفاق می افتد . همه می دانیم که عمر هفتصد ساله مثلا فلان شخصیت شاهنامه یا جن و غول و سیمرغ ، صحت و حقیقت ندارد و یک بحث دراماتیک در پشت داستان اتفاق می افتد لذا وقتی مثلا رستم پسرش را می کشد اشک می ریزیم . این زیبایی هنر است و بدون آن اصلا داستان ها و روایت ها و افسانه ها نمی ماند . اما شما وقتی پای صحبت مداح می نشینید اگر باور نکنید که درست می گوید و عینا دارد نقل قول می کند ، کلام را در دست او بازیچه ای برای صرفا اشک گرفتن از خود می بینید . قضیه شهبانو را هم شاید بخاطر همین مورد است که چون تقریبا همه می دانیم که صحت ندارد زیاد مثلا بنده از بزرگ نمایی آن لذت نمی برم حالا شاید کس دیگر خوشش بیاید . من وقتی از بار رسالت حسین ع می گویید و آنچه که برایش ایثار کرد و درس اجتماعی که به دنبال دارد می گویید برایم باور پذیر و قابل احترام است اما وقتی المانهایی ایرانی را وارد در داستان می بینم که از عدم صحت آن تا اندازه ای اطلاع دارم احساس می کنم رمانی تاریخی می خوانم که در بخشی از تاریخ دخل و تصرف شده ، مثلا اگر برای سوزناک شدن واقعه کربلا کسی بیاید وبگوید در کربلا مثلا کوره آتشی ساختند و اسرا را شکنجه می کردند البته بار عاطفی دارد ولی باور پذیر نیست چون تاکنون چنین بار دراماتیکی به قضیه اضافه نشده است و بدعت است لذا بهتر است از عناصر دراماتیکی که بیشتر به اذهان امروز مردم نزدیک است استفاده کنیم مخاطب را بهتر تحت تاثیر قرار دهیم . ببخشید من معمولا اینقدر طولانی صحبت نمی کنم و صرفا هم نظر خودم است و در این میان تا اندازه زیادی با آقای اکرمی موافق هستم .

جناب سبکبار ، یادم رفت یک سوال هم مطرح کنم ، از آنجا که ما شعرای بنامی خصوصا هم عصر حافظ و سعدی و مولانا داشته ایم آیا اطلاع دارید چرا در آن زمان در خصوص داستان عاشورا اشعاری موجود نیست و یا شاید هست و بنده خبر ندارم . کلا بعد از صفویه که مذهب رسمی ایران تشیع قرار گرفت اینگونه پرداختن به داستان عاشورا مطرح شد و اصولا پیدا کردن المانهایی ایرانی برای هم ذات پنداری بیشتر با داستان عاشورا هم در بین ایرانیان رواج یافت یا قبل از آن هم سابقه ای موجود است ؟