غم گئجه لر

باشلاندی خیالیم قوشون اوچسون گئجه گلمیش
بیلمیرگوتوروب باش هارا قاشسون گئجه گلمیش

بیلمم بو نئه عالمدی، منیم چون دئیه بیر کس
خالقین گونی سونجک بیزه یانسون گئجه گلمیش

سیررین نه بیلیم سوگی بلاسین گئجه باشلار
کیملر أِلیییر آرزو کی أُولسون  گئجه گلمیش

چوخلار أریییر  هیجرانا سیزقین گئجه شمتک
بیر کس قاپیسین اولمادی دویسون گئجه گلمیش

اولماز بو داریخمام منه بیرگون دُوزه  بیر کس
یالقیز یازارام  دردلریم  اویسون گئجه گلمیش

شاعیر دمئی اولمازکی قوشام سوز،منه مردوم
والله بو أوز حالیمدی کی اولسون گئجه گلمیش


✍️چون شب فرا می رسد پرنده خیال من شروع به پرواز می کند...ازرسیدن شب از دست دلتنگی و اندوه نمی داند سر به کجا بردنمی داند (به کجا پناه برد)

✍️نمی دانم این چه دنیایی است و کسی نیست که برایم بگوید ...چرا هر وقت شب می رسد و خورشید برای مردم به غروب می رود، انگار شب من تازه روشن می شود

 ✍️اینکه چرا بلای عشق و دلتنگی اش با شب شروع می شود  اسرارش را ندانستم ...  که چرا عده ای ارزو می کنند که ای کاش از رسیدن شب مرگشان فرا برسد

✍️خیلی ها هستند که شب ها همچون شمعی از غم هجر ذره ذره اب می شوند...و کسی پیدا نمیشود که در شبی از تنهایی و اندوهشان دری بزند و از تنهایی در اورد

✍️نمی شود که کسی به جای من این شبهای مرا تحمل کند چرا دلتنگی خاص من است...و من برای اینکه تنهایی و دردهایم را شب به خواب ببرم شروع به نوشتن می کنم

✍️ای مردم اینکه من اینها رو می نویسم و همانند شعر هست دلیل نمی شودکه مرا شاعر بدامید
والله که این نوشته ها دقیقا حال و روز خودم هست که بارسیدن شبها می نویسم

روح اله سلیمی ناحیه