مناجات محلی (گویش افتری)

بنام خدا
مناجات محلی به گویش افتری (توابع سمنان)
( ۱ )
خُدا  دِ  بَخونی اوِلِ دَفتِر
بِ خوجی زِبونِ دیارِ اَفتِر
●معنی :
بخوانم خدا را در اول کار و شروع نوشتن، به زبان خوب و شیرین منطقه (دهستان) افتر (افتری)
( ۲ )
ای خدایِ مُن !
بی عشقِ  تَ ، دُنیا دِبُهُن  دِ  کُبِری
تَ دِ نَداری ، نوم و نِشون  دِ  کُبِری
مُن دِ نَرُنَ هُشتُن پِر  اِی خالِقِ مُن
بی تَ چِکِری، اَن تَن وجُن دِ کُبِری
●معنی :
ای خدای من، 
بدون عشق به تو، ماندن در این دنیا را می خواهم چه کنم؟ (زندگی این دنیا را نمی خواهم)، 
اگر تو را نداشته باشم، نام و نشان (اصل و نَسَب) را می خواهم چه کنم؟ (نمی خواهم)،
ای خالق من، مرا از درگاه خودت مران،
بدون تو چه سازم‌ (چکار کنم ؟)، این تن و جان را (وجود خودم را بدون تو) می خواهم چه کنم؟ (نمی خواهم).
( ۳ )
ای خدایِ مُن
تَ دِ نَداری ، تختِ سُلِیمون  کُبِری
تَ روزی نَبُو ... ، مالِ فِراوُن  کُبِری
بُنّی هَواره ، اَگِ  تو  مُن دِ  وِل  کِرَ
بی رِضایِتِ تَ ، سَر و سامُن کُبِری
●معنی :
ای خدای من، 
اگر تو را نداشته باشم، تخت سلیمان (قدرت و...) را می خواهم چه کنم؟ (نمی خواهم)، 
اگر رزق و روزی تو نباشد، اموال و دارائی فراوان را می خواهم چه کنم؟ (نمی خواهم)،
اگر مرا به حال خودم رها کنی، آواره خواهم شد،
بدون خوشنودی و رضایت تو، سر و سامان (آرامش) را می خواهم چه کنم؟ (نمی خواهم).
( نژاد  -  تیر ماه ۱۴۰۲ )
( ۴ ) دوبیتی انتظار 
بُورو (امام زمان)
بُورو تا هِم "سال و ما"  نُو بَبُوءِ
هِم " کیِه کِله" مشتِ  سُو  بِبُوءِ
بُورو خوجی امام، هِم داد بَرَسَه
بُورو  تا  "راسّ و دُرو " رُو  بِبُوءِ
●معنی :
بیا (امام زمان)
بیا تا ماه و سال ما تازه و نو شود
بیا تا خانه و زندگی ما پر نور شود
بیا ای امام خوب ما، به فریاد ما برس
بیا تا حقیقت و ریا و دروغ برملا شود
( اَللّهُمَ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج وَالعَافیَه وَالنَصر )
( نژاد - بهار ۱۴۰۲ )