طوفان اشک

در تلالوهای عاشقانه یک ‌نگاه
آنکه مغلوب است
نگاه گناه آلود من بود
تو نگاه کردی و قلب من عاشق شد
آن‌ نگاهی که چون‌ تیری بود
 بر قلب دریای خروشان بی ساحل
چشم هایی که دریای اشک شد
و رودهای جاری از آن
نمی دانم این ‌چگونه دردی است  در دلم
آشفته دلی در هوای آرام اما طوفانی چشمها
من عشق را از دریا آموختم
سخاوتمند و رویایی
پاکی و بی ریایی
ولی وحشی و ناآرام
زندگی جاری است
همچو دریای پر مروارید
هر که دارد خاطراتی با تنهایی
کاش تنهایی هم یک بازی بود
کاش می شد تنهایی را معنا کرد
آن را یک شعر به وسعت دریا کرد
 با ترانه و آوازی همره عاشقانه ای
همه را بخود مشغول به تمنا کرد.