سهم عاشقی

تنها و آرام می آمد
آه... باز طپش قلب
در آغوش گرفتم و بوییدمش
دلم‌ تشنه لبهایش بود
‌بدون ترس از نگاه های خیره  و
پرسشگر دیگران
بوسیدمش...
شاید این آخرین دیدارمان باشد
شاید آخرین روز زندگی من...
باید سهم‌ خود را از این ‌دنیا می گرفتم
سهم‌ من فقط یک بوسه بود!
بوسه ممنوعه!
از عشق ممنوعه!
فقط نگاهم‌ کرد و رفت....
بدون خداحافظی....
شاید نمی دانست
امروز تولد من است!
و
پرواز پرستوی عاشق نزدیک است
چه دل آرام بود
چه آرامشی به من داد
بعد از آن هرگز
به آن خیابان نرفتم....

تهران. پاتریس لومومبو. پل گیشا. دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی. آذرماه ۹۹