بودن من ممکن نیست

هی به من فکر نکن بودن من ممکن نیست
در دل حادثه ها پلک زدن ممکن نیست
پیله ی ذهن مرا باز نکن میفهمی؟
که در این فاجعه پروانه شدن ممکن نیست
مرده ام غرق گناهی که مرا شاعر کرد
توبه ی مرده در لای کفن ممکن نیست
وتنم عابد درگاه غزل چشمی بود
بین این مَهلَکه ها ترک وطن ممکن نیست
لال باشم که تو باشی و نباشد حرفی
لال باشم که دگر حرف و سخن ممکن نیست
باز فریاد تو و من که فقط میگویم
هی سرم داد نزن داد نزن ممکن نیست