یـــــــاد آن رفـــــــ ته که از یار نکرد یــــــــاد بخیـــــــر
یــــــاد آن یــــــــــــار جدا مـــــانــــده نـــــــاشاد بخیــــــر
یــــــاد آن سخـــت پســـــــندی که به آســـــــــــــــانی داد
خــــرمن عشــــــــــق و وجــــــــــودم همه بر باد بخیر
یــــــاد آن یــــــار دلازار کــــــــه چـــــــــون سیل بهار
کــــــاخ امیـــــــــــــــــــد مـــــــرا کند زبنیـــــــــاد بخیر
یـــــــاد آن عــــهد که از دوره آن عـــــهد شکـــــــــن
می کشـــــــیدم به قفس نــــــاله و فریـــــــاد بخیــــــر
یــــــاد ان خانـــــــــه امیــــــــــد که چــــون ویران کرد
خــــــــون دل خـــــــــوردم و دیــــــگر نشد آباد بخیر
یـــــاد ان ســـــرو روانـــی که به هنــــــــگام وداع
اشــــــــک من در قــــــــدم و دامنــــش افتاد بخیر
یــــــاد آن زلف پریشـــــان که پریشــــانم کرد
نشــــــــدم در همه عــمر ، از غمـــش آزاد بخیر