مختصات پیام

زنی شکسته غرورم ؛ که میزنم گاهی
پیامهای مکرر  و زنگ کوتاهی

به مختصات  پیامم مریض ِ  تب گردم
تمام‌ حنجره میسوزد از پی آهی

اگر جواب دلم را نمیدهی شاید
نمیشود که بگویی هر آنچه می خواهی

اتاق کوچک من ؛ سوت و کور و دلگیر است
اتاق های تو  چشم است و عشق دلخواهی

سکوت میزند از سقف خانه ام فریاد
تفس شماره شماره برای همراهی

دلم‌که تنگ تو باشد نمیشوم دیگر
شبیه  بسته ی ارامش شبانگاهی

دلم که تنگ تو باشد چو خسته ی جنگم
که  بغص میبرد این خسته  را به هر راهی 

چکیده ام چو شب از اسمان بعد غروب
اسیر قلب سیاهی چه درد جانکاهی

سلام من به امیدهای کهنه ی واهی
دوباره زنگ‌ و پیامی ولی فقط گاهی

#سهیلا قلی پور