کلام نانوشته

کلام نانوشته 

برای من مثل یه بارونی که
توی کویرِ خشکِ دل میباره
کشتی نوحی ،که لنگرش رو
تو موجای صخرهِ من میذاره
برام مثلِ ستاره بارونی که
از شب من شهابتو میاره
همون ستاره ی سهیل منی
که پا روی چشمای من میذاره
همون تحول عظیم عشقی
که نبض احساسمو پس میاره
ردِّ قدمهای گُلایی هستی
که عطرِ پیراهنتو میاره
تو بی نهایتی تو اوج رویا
که عمق بیداری به تو رسیده
تو عالمِ بودنِ با تو موندن
خدا واسم خنده هاتو کشیده
توی کتاب شعر دنیای من
خدا برام از تو فقط نوشته
همون صدای بی صدایی هستی
تویی همون کلامِ نانوشته