خیال

خیال
مرا هَمَش به یاد تو 
ای طپشِ دقایقم 
حبس شدم در قفست 
ای تو بهین حقایقم
چگونه گویمت که من 
تاب نمانده است مرا 
هرچه ز توفکر کنم 
هوش نخوانده است مرا 
گر که به کوی تو رِسَم 
گُل بنشانم رَه تو 
خاک بروبم ز حیاط 
باز شوم شب ره تو 
ماه منی در پس ابر 
نور خودت برمن تاب 
ای شور من،شهد عسل 
تا کِی ببینم در خواب 
از برِ من حذر نکن 
از همه جا بریده ام 
مرا ببین که بی تو من 
دیده به غیر، ندیده ام 
همره من باش دمی
ای نفسم از آنِ تو
دست بَرَم هرچه خیال
ای تو حقیقت همه تو