ته دیگ احساس

 

( ته دیگ احساس)
هم نفس با آتشِ زیر قابلمه خسته می شوم 
از کارهای تکراری..
قابلمه ی احساس برای پختن غذای احساس پاک
هر آنچه به فکرت می رسد در آن ریخته ام اشک ،عاطفه ،مهر ،گذشت........
هر آنچه نیاز دارد از صبر و حوصله گرفته تاپرتویی از هیجان وآفتاب ساطع بر جداره قابلمه
البته تمام دوستان ،خانواده ،همسایه ، غریبه وآشنا ،یکی پس از دیگری در خانه احساس ظهور بهم رسانده بودند.
 یکی از دوستان گفت :وای چه قلب بزرگی دارید!
مگر میتوان راه قلبت را بست ،تاکسی از احساسش باخبر نشود.
خوردنش نیرو ونشاط بهتری خواهدداشت.
بار مضاعف غم را می توان از دوش خود برداشت.
مگر می شود کسی گرسنه احساس باشد از غذای من سیراب نشود؟
پختنش ،هنر خاص خود را می طلبد
بااین حال واحوال احساس غریبی  داشتم.
اصلاکسی متوجه بودن من در کنار خود نبود
فریادی لازم بود تا بر سرش آوار شوم
از مهربانی به ستوه آمدم
نمی دانم غروربا احساس چه تفاوتی دارد
مگر غرور می تواند چاشنی غذای احساس پاک من باشد
رنج هولناک عظیمی بر من حکم فرما بود
می خواستم ته دیگ قابلمه به گمان محبت، خوشمزه تر از غذای احساس پاکم باشد
بی نهایت کفگیر وقاشق در ته دیگ می خورد.
وکسی متوجه درد  من نبود .وهر گز کسی ته دیگ احساسم را مستحق محبت نمی دانست!
ویکی دیگر می خواست ته دیگ احساس رامواخذه کند
می گفت :چرا در فهم قابلمه کسی در شگفت گمان خود چیزی نمی گوید؟
هرچند مقصود من شباهت عجیبی با ته دیگ احساس دارد
از ستم بارگی هرگز نمی توان به فکر کفگیر و قاشق ،معصومیت ته دیگ را متوجه گناه خود کرد.
وقتی احساس درنهایت خود همیشه محبت دارد
واین است عاقبت ته دیگ احساس در محبت....