راز دلدادگی

راز دلدادگی

در تمنای وجودت عشق سرآمدی قاطع شده چنان که واژه ها در پی آرامش بیایند و کلام با جان عجین شده با عشق جاری شود .
بسان آیتی از کلام نور لذت بودنت را ثنا گوید و به حاشیه نپردازد مگر به اضطرار که عاشقان کمتر به خور و خوابند و بیشتر به جمال دلدار خرسند .
گفتی فهم بیاورم در هجران و صبوری‌کنم‌ ، که رازی در آن نهفته است و آسایشی در عقبا ، میگویم که صبر از حرمان بدور است و عافیت در تضاد عشق .
تو را خواستن کمیت میخواهد و نه منیت من به اندازه هر ستاره که اجرامی در اختیار جاذبه ی عزیزش در گردشند بودنت را می ستایم که تو آرام جانی اگر چه بمیرانیم با هر نگاه .
بارها چوب های بیکسی که بر سرم شکسته شده را شمرده ام بیش از هزار بوده و لطف تو یکی با آن برابر .
اینک در کنج انزوا افتاده ام و نمیگویم دستم را بگیر که ارزش هر خواستن به تمنای نیاز سپردگی جان را ضایع می نماید.‌ ،  پس به درد دوری و عشق نالیدن نه به آن معنی که برخیز و دستم را بگیر ،  که پرواز روح است به سوی‌ عشق ، بمیرانیم بهتر که لطف بنمایی و درک در احوالم ببینی .
کاش بیایی و‌ نروی بر مدار مهربانیت بفرمایی که حول محور دوستی بگردد آنگاه ما سر به تسلیم نگاهت می ساییم و همواره ستایشت میکنیم .


بهروز دارابی