داستان میز

بشنو از من داستان میز را
آنچه بالا می برد ناچیز را
صاحبش گر آدمی خودرای باد
میبرد حتی خدا را هم ز یاد
چون نشیند پشت آن یاغی شود
همچو نمرود زمان طاغی شود
پشت آن بر کس خدایی میکند
 دم به دم هر ادعایی می کند
 ‏قدرتش از میز و بی مقدار اوست
 ‏اعتبارش نزد مردم تار موست
گوش او بر هر صدایی بسته است
قلب او از هر ندایی خسته است
مرکب نفس است او رهوار آن
میبرد هرجا که می خواهد روان
میزند آخر زمین این بدسرشت
نامه اعمال خود را بد نوشت
عاقبت چرخ زمان از او گرفت
میز را و صاحبش گردد خرفت
بازی گر‌دون دون است ای پسر
روزگار ت بگذرد ، آید بسر
خدمتی کن خلق را بهر خدا
تا فرستد هر یکی خیر و دعا