وصیت نامه

حالِ خرابم ای‌رفیق، حاصل به زندان بودن است
دربند احوال تنم، خوردن و چون پوشیدن است

ایمان ز کف دادم چه حیف، چشمانِ کور و گوش کر
اینک نوای ناله‌ام، محصول آن نشنیدن است

غرق گناه و معصیت، گردن‌کشی از لطف حق
خورشید خوشبختی من، در حسرت تابیدن است

بر روی ما آبی نماند، از گریه و تشویش ها
رفت آبرویم سوی چاه، این حاصل لغزیدن است

روزی گمان کردم کسی، گشتم برای خویشتن
آری توهم داشتم،  کارم کنون واماندن است

مردم به سیفِ طعنه ها، مجروح میدارند دل
دردی ندارد زخم آن، این نعمت گندیدن است

ای دوست تابوتی بساز، اسمم به رویش ثبت کن
زیباترین رویای من، مرگ خودم را دیدن است

زانوی‌خود راخم‌مکن،حاجت به حمد و سوره نیست
چون سرنوشت آخرت، در آتشم سوزاندن است

بر سنگ قبرم رقص کن، آزادی‌ام را جشن گیر
سی‌سال بی‌خوابیِ من، اتمامش این خوابیدن است

ایرج ترحم میخری، از آشنایانِ غریب؟
بیشینه لطف مردمان، بر گور تو خندیدن است