اعدام+میان

اعدا+میان

دیرگاهی ست که در کفنم
مرده ام ولی بسان زنده در بدنم
تیره گاهی ست
در این شهر متروک مردگان
با ارواح همدمم
در قبرستان
تهران
یکی به طناب اعتیاد
خود را کشیده است
زیبا
بسان نقاشی
بر دیوار
یکی به دردهای بی درمان
به طناب درمان
خود را کشیده است
بالا
یکی دیگر چون بزغاله
می جوید یا می دود
در پی خس و خاشاک
یکی معترض
میان در و دیوار
و اعداد بی دد و داد
مواد آگاهی میفروخت
انگار
خود را بدار
تنهایی کشید
خود کشی چه نسخه ی جدیدست
زمانه را
هیهات
یکی فخر میفروخت
یکی چون من
خود را به دار قلم
بریده بود زبان
از حلق
به فهم
یکی خود را به بازار فروخته بود
عریان
حتی بی کفن!
گفتگویی بود هر شب
میان من و ادا های این بدن
و اعداد میان من
همان قلم
علم
عدم
که به صلیب کشیده بود مرا
نقصان ایمان
یقیین تنهایی...

 

شعری از مجموعه هپروت چاپ ۹۷