درود بر بانو پاییزه اندیشمند و خواهر مهربانم
مفتخرم از حضور سبزتان
دعاهای قشنگتان را آمین می گویم.
نکته های ارزشمندی مطرح کردید. احساستان در مورد زنان سرزمینمان بین بسیاری از زنان و دختران ایران زمین مشترک است.
من این احساس را واقعی و قابل تامل می دانم اما لزومی ندارد احساسی واقعی، کاملا مبتنی بر واقعیت باشد. گاهی یک کابوس هم می تواند حسی واقعی ایجاد کند!
برای رهایی از این کابوس و برآورد دقیق اوضاع در بیداری، باید دو گسست برطرف شود:
1. گسست تاریخی
ما اگر تاریخ باشکوه ایران زمین، خصوصا تاریخ معاصر را به خوبی بشناسیم احساس بهتری نسبت به ایران و زنان ایران پیدا می کنیم و به آینده امیدوار می شویم.
2. گسست ملی
موجی از نفرت پراکنی و بی اعتمادی بین همه ما ایرانیان در جریان است. بین گروه های اجتماعی و سیاسی، دیواری نامرئی کشیده شده است تا صدایمان به گوش همدیگر نرسد. روزی که این دیوار فروریزد و مردم با هم گفتگو کنند همدل می شوند و دست به دست هم می دهند و بر پایه فرهنگ غنی خود، همه چیز را اصلاح خواهند کرد.
اعتقاد شخصی بنده این است که زنان ایرانی در همه جهان، بی نظیر هستند و سرانجام با پرورش نسلی درخشان، پایان تاریخ را باشکوه رقم خواهند زد. من باور دارم چنین خواهد شد.
در پناه خدای مهربان به همراه عزیزانتان، شاد و تندرست باشید.
زیبا.. ساده.. روان.. و صمیمی
خداوند عمر با عزت همراه با سلامتی و ثروت به شما و مادر مهربانتان عطا کند
دختر ندارم.. کاش داشتم.. ناشکری است.. در آیین شکرگزاری فقط تمرکز در داشتههاست و این پسندیده است..
در پناه خدای مهربانی باشید که لطفش به شما صد چندان است..