سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری


عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

حمایت از شعرناب

شعرناب

با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

دوشنبه 5 آذر 1403
  • روز بسيج مستضعفين، تشكيل بسيج مستضعفين به فرمان حضرت امام خميني -ره-، 1358 هـ ش
24 جمادى الأولى 1446
    Monday 25 Nov 2024
      مقام معظم رهبری سید علی خامنه ای و انقلاب مردمی و جمهوری اسلامی ایران خط قرمز ماست. اری اینجا سایت ادبی شعرناب است مقدمتان گلباران..

      دوشنبه ۵ آذر

      قصه گو

      شعری از

      بهمن بیدقی

       از دفتر شعرناب نوع شعر آزاد
      ارسال شده در تاریخ يکشنبه ۱ آبان ۱۴۰۱ ۰۴:۳۷ شماره ثبت ۱۱۴۳۹۹
        بازدید : ۱۰۲   |    نظرات : ۴
      رنگ شــعــر
      رنگ زمینه
      دفاتر شعر بهمن بیدقی

      قصه گو
       
      سَرم ، زبی غصه گی خالی ، قصه میگفتم دمادم
      بجای هانس کریستییَنِ خوبِ قصه گو،
      برای بچه های خوب ، قصه میگفتم دمادم
       
      جوجه اردکِ زشت ، درکنارِ بچه ها بود
      آن زبل ، چه اردک زاده ی ، قابلی شده بود
      قصه را به آن طریقی که پُر از حسّه ،
      میگفتم دمادم
       
      دیدم آن اردکِ زشت ، ماتم گرفته
      در دلم ، اندوه پُر شد
      وقتی قصه ام تمام شد ،
      به اوگفتم چرا باز رفته ای ، بسوی ماتم ؟
      من به دنیای قشنگت ماتِ مات ام
      هرچه باشد ماتم ات ، هیچ است دربرابرِ ماتمِ آدم
      آدمِ بی فکر، آنوقت که هنوز چیزی نبوده ،
      شِکرخورده و قول داده ، بِبَرَد به دوشش یک باری را
      که کوه امتناع کرده ، " بارِ امانت "
      حال ، اَبلَه ، زیرِ بارش زائیده
      آنقدر به خود پنجول کشیده ، که صورتش را سائیده
      چه زائیدنی ! دردش انیوه ترست ز دردِ عالَم
       
      هم اکنون هم ، همانطورکه می بینی ،
      امانت را رها کرده است کودن ، به حالِ خودش
      انگار نه انگار،
      انداخته روی دوشِ آن کوه
      خودش رفته بدنبالِ هزار، بی فکریِ بسیار کودکانه
      من که ظالمتر از آدم ،
      یاد ندارم به یادم
       
      اردکِ زشت ، سَر تکان داد ، بعد ازگفتنِ کوئک کوئک
      گشادگشاد و چون جاهلانِ زیرِگذرِ قلی ، پنگوئن وار
      از کنارِمن گذشت و، سوی برکه اش رفت
      ماتمش آب شد و رفت و، به منقارِ قشنگش خنده آمد
      من ماندم و قصه ها و غصه های یکریز و دمادم
       
      بهمن بیدقی 1401/7/11
      ۱
      اشتراک گذاری این شعر
      ۶ شاعر این شعر را خوانده اند

      بهمن بیدقی

       ،

      وحید محبی

       ،

      رضا پناهی

       ،

      حسین احسانی فر(منتظر لنگرودی)

       ،

      عباسعلی استکی(چشمه)

       ،

      مهدي حسنلو

      نقدها و نظرات
      عباسعلی استکی(چشمه)
      عباسعلی استکی(چشمه)
      دوشنبه ۲ آبان ۱۴۰۱ ۱۴:۳۳
      درود استاد عزیز
      بسیار زیبا و پر معنی است
      دستمریزاد خندانک
      بهمن بیدقی
      بهمن بیدقی
      دوشنبه ۲ آبان ۱۴۰۱ ۱۹:۲۴
      با سلام و عرض احترام استاد گرانقدر
      لطف دارید
      سپاسگزارم از مهر بیکرانتان
      شاد باشید
      ارسال پاسخ
      حسین احسانی فر(منتظر لنگرودی)
      حسین احسانی فر(منتظر لنگرودی)
      دوشنبه ۲ آبان ۱۴۰۱ ۰۹:۰۲
      سلام و عرض ادب آقای بیدقی بزرگوار
      زیبا و پرمحتوا نگاشتید خندانک
      بهمن بیدقی
      بهمن بیدقی
      دوشنبه ۲ آبان ۱۴۰۱ ۱۹:۲۵
      با سلام و عرض احترام آقای احسانی فر گرانقدر
      لطف دارید
      سپاسگزارم از مهر بیکرانتان
      شاد باشید
      ارسال پاسخ
      تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.

      ارسال پیام خصوصی

      نقد و آموزش

      زهرا حکیمی بافقی (الهه ی احساس) زهرا حکیمی بافقی (الهه ی احساس)
      ۱۰ ساعت پیش       زهرا حکیمی بافقی (الهه ی احساس) زهرا حکیمی بافقی (الهه ی احساس)
      دیروز       مهرداد مانا مهرداد مانا
      ۴ روز پیش       ابراهیم هداوند ابراهیم هداوند
      ۴ روز پیش       طاهره حسین زاده (کوهواره) طاهره حسین زاده (کوهواره)
      ۵ روز پیش       محمد رضا خوشرو (مریخ) محمد رضا خوشرو (مریخ)
      ۶ روز پیش       علی نظری سرمازه علی نظری سرمازه
      ۶ روز پیش

      نظرات

      مشاعره

      نادر امینی (امین)

      وگرنه هر گبری به پیری می شود پرهیزکار توز احمد برگیر شیوه پاکی قرار گاه شد گردی سوی کعبه طوافی بیقرار خوانی از صدق دلت لبیک زنان گویی نگار هان بیا ای نازنین خوبروی برمن وفاکن درروزگار
      میر حسین سعیدی

      تاب بنفشه میدهد طره مشگسای تو
      نادر امینی (امین)

      مخدرگر شفا می داد خود شفا بخش خودش می بود مقصر آنکسی بودست مخدررا شفا دانست
      ساسان نجفی(سراب)

      نیست جز عشق خالق هستی نام و نشان دلم
      میر حسین سعیدی

      مست از فدا نمودن سر را جدا نمودن ااا بر سر نیزه رفتن عشق از خدا ستودن ااا اشاره به حدیث قدسی من عشقنی عشقته وااا ن

      کاربران اشتراک دار

      محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
      کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
      استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
      2