نیست که نیست

دل خبردار که از او خبری نیست که نیست                   
هر اثر را نگرم زو اثری  نیست که نیست
گفتم اقلیمِ هوس نیست گذارش بر دل
شورِ عشقش به دلِ رهگذری نیست که نیست
خوش چه درویشِ رها گشته ز دنیا گفتا
دولتش عشق و ز یارش نظری نیست که نیست
شمعِ پُر سوز که گریان شده بر پروانه
دیده در هجر چه بس چشمِ تری نیست که نیست
نغمهٔ عشق و وفایی که به خلوت خوانم
خرّمم زان به جفایش ثمری نیست که نیست
آتشِ در دلم از نرگسِ یارم همچون
آتشِ طور که نیکو نگری نیست که نیست
برقرارست به دیدار همی امّیدم
بیقرارش شدنم دربه دری نیست که نیست
هر شبی را سحری زاهدیا در پیشست
در پیِ شامِ فراقت سحری نیست که نیست

 

نیست که نیست بمعنای چنین نیست 
که نباشد یعنی نفی را نفی میکند