کودکی در غمزهٔ معروفِ غم!

می‌دود در کوچه‌ی ذهنم چرا
رفت و آمدهایِ سرسنگینِ غم

سنج و زنجیر و جنونِ منطقی
باز هم ترکیب‌بندِ محتشم

درود بزرگوار

بسیار پرمحتواست

ماجور باشید

سلام و عرض ادب جناب لاهیجی
چارپاره ای زیبا و شور انگیز سرودید.
لذت بردم.
مأجور باشید.

درود بزر گوار

درود بر شما
بسیار زیبا بود

سلام و عرض ادب خدمت استاد لاهیجی عزیز خوش قلمی شما ماندگار

زیبا
پرمعنی
مانا باشید
هزاران درودتان باد
شاعراستاد بزرگوار

مأجور باشید

درود استاد
بسیار زیبا

سلام و درود،
شاعر دلنواز،
جناب لاهیجی عزیز،
این سروده ات مرا به یاد دوران کودکی خودم می اندازد و تأثیر و تأثّر های عاشورایی و محرمی. زندگی ما از همه طرف به این مراسم مقدس و ملّی گره خورده بود. یکی از خاطرات نوستالژیک و بسیار غم انگیزی که دارم مربوط می شود شاید به همین سن و سال هایی که سروده شما به آن پرداخته است. شاید سه شاید چهار و شاید هم پنج. خاطرم هست که ناگهان در فضای حزن آلود خلوت خانه متوجه اشک ریختن مادرم شدم که انگار جلوی پنجره ای چوبی ایستاده بود و داشت می گریست. اسم مادرم هم فاطمه بود، و برایم تقدس داشت. دلیل گریۀ اورا بعدها فهمیدم. خودش می گفت که در دوران کودکی بسیار مریض می شدم و چند بار مرا به قول آذری ها به سمت قبله دراز کرده بودند اما نمرده بودم که بمانم تا به اهمیت مرگ و مردن پی ببرم. برای خودم و دور از جان همگی برای دیگران. این را هم این یکی فاطمه به من یاد داد. که مرگ هنرمند زندگی آدم هاست. در مورد خودش روی یک تکه کاغذی نوشته بود که شاید در یکی از روزهای خاکستری پائیزی سراغ من هم بیاید. چه غم انگیز.
مادرم برایم نذری کرده بود که ظاهرا از کمند یکی از بیماری ها که آن زمان فکر میکنم حصبه بوده است رها شوم آنوقت هرسال شب تاسوعا یک تنگ مسی قدیمی شربت پخش کنم. هنوز خیلی بچه بودم و خودم باید این کار را انجام می دادم. احساسم را آن زمان به یاد دارم که از خودم راضی بودم و خودم را به حضرت ابوالفضل متوصل می دیدم. کسانی که از من شربت را می پذیرفتند انگار که لطف بزرگی در حق من می کردند و سلامتی مرا تضمین می نمودند.
خیلی خاطرات از این قبیل دارم. خیلی. شب تاسوعا پای برهنه و پیاده راه می افتادیم و همراه جمعیت شوریده ای که نوحه می خواندند چهل مسجد را می گشتیم و در محل مخصوصی که اسمش را نمی دانم شمع روشن می کردیم. شب دیر وقت به خانه می رسیدم اما کسی مرا ملامت نمی کرد. چون شب تاسوعا همه جا امن و قابل اطمینان بود. . .
ممنونم که این شعر زیبا را نوشته ای و مرا به یاد بخش دلچسبی از زندگی ام انداخته ای.
من به زندگی خود شما هم فکر می کنم. خیلی هم فکر می کنم. به نظر من انسان ها به همان مقداری که از زندگی و مشکلات دیگر انسان ها آگاه باشند، درمقابل آنها مدیون و متعهد هستند، و باید احساس مسئولیت و همدردی بکنند.
دوست دارم همیشه شادی را بر لبان و صدا و نوشته هایت ببینم گر چه ممکن است با درد و غم جانکاهی همراه باشد.
موفق باشید.

درود بر شما
بسیار زیباست

درود بر شما
بسیار زیباست
آفرین ها

درود بر شما جناب دکتر لاهیجی ارجمند
بسیار زیبا سروده اید