اینکه ابلیس را تو گمراهش کنی

اینکه ابلیس را تو گمراهش کنی ** آفرینَت باشد ای مرد غنی
گرگ درونت را گمراهش بکن ** گر توانی یار تسلیمش بکن
کرد احمد گرگ سَرکش را مَلَک ** هر که دانستش که باشد،شد مَلَک
اینکه احمد تا بدینجا فاش کرد ** احسنش بر خالق وی ،داد کرد 
سِرّ مکتوم را باز کرد پیش خلق ** تا که خوانَد، برجهد از نار خلق 
اینکه احمد فاش کرد از چشم غیب ** عِلمِ ناب و سِرّ عالم را به غیب 
باز کرد پیش یاران نار برزخ را عیان ** تا که بیند عاقبت باشد عیان
کار نیکو را اجرت میدهند ** کار زشتت را عذابت میدهند 
اینکه پیغمبر سِرّ عالم فاش گفت ** حجره ابلیس ببست و راز گفت 
فاش گفت از ازل تا رضوان نور ** فاش گفت ز برزخ تا انوار نور
این چنین احمد جانفشانی کرده است ** جان خویش را در بلا افکنده است 
چون عاقبت یاران را در برزخ بدید ** سِرّ عالم را به یاران برگزید 
گفت به خالق راه حق را یاد دِه ** راه جنت را به یاران باز دِه 
هست گروهی ، عاشق خالق گشته اند ** پشت پا بر هرچه بتها بسته اند
اولین یار احمد پیش خالق،شد علی ** اولین عِلم عالم بر دلش بنشست علی 
لاله ها علی گویان از خاک سَر آوردن ** مرغان علی گویان از لانه برون جستن 
جان عالم معنا به عشق علی باشد **راز اسم اعظم به نام علی باشد 
هرکه در عالم معنا ، سِرّ نهان میگردد ** باشد که به نام علی زمزمه گو میگردد