ای آه ، ای آهوی طریانی، از عطر تو پر شد زبور من

  ای آه ، ای آهوی طریانی ،از عطر تو پر شد زبور من
در شیشه های آبی افسون، ماهی شدی ،مدهوش تور من

گهواره های سینه ام خالیست ، جای تو خالی ، آه ای افسوس
با خاطری آغشته از اوهام ،پر میکنی قلب بلور من

ای آه ،گاهی تکیه گاهم باش، از فرط رویای نیاسودن
آغوش گرمی باز کن امشب ،بر شط زرین غرور من

تا فتح کردم آرزوهارا ، در بیشه های ذهن فرسایی
سیلان تلخ عشق جاری شد ، در مغرب سرخ عبور من

ای آه ، ای آکنده ی خالی ، باغی معلق در دل من بود
با حزن غمخیز تو می آمیخت ، دریای طوفانزای شور من

ابر مرخم گریه میکارد ،خاک مرکب تیره و تنهاست
ای آه ، خورشید تبسم باش،بر جنگل مفتون دور من

..

بهار ۱۴۰۰