شیپورچی

آی حمورابی های تازه از تخم سر برآورده

بس کنید

این های و هویتان

کفن هیچ مرده را تن پوش نوزادهایتان نخواهد کرد

وقتی که عشق دستمالی است

برای چشمان تمساح گونتان

و خورشید افسانه ای است از یاد رفته

وقتی که اینچنین

مجذوب لحن شگفت شعاریند

این طیف بی کلاه در این بازی کثیف

در پیله های خاطرات زمین گندیده می شویم

بی آنکه رویای هیچ کودکی را شوری ببخشیم

...

اما هنوز مخروبه دیوارهای شهر فریاد می کشند


مجتبی ابراهیمی 
******************