فرصتی دیگر

درود استاد عزیز
بسیار زیبا و دلنشین بود
مبین مشکلات جامعه
دستمریزاد

در این روزها از خودم بارها پرسیده‌ام که چرا نه هیچ چیز می‌توانی بگویی و نه هیچ چیز بنویسی، خیلی فکر کردم پاسخ این بود که نویسنده، شاعر، ادیب، پژوهنده، مترجم و اهل اندیشه وقتی سخنی می‌گوید یا متنی می‌نویسد، اساس این گفت و سخن ها چه هست؟
به خودم پاسخ دادم، اساس آن یک سلسله ارزش‌های اخلاقی است، یک اصل قانونی حقوق انسانی است، یک اصل آن جامعه مدنی است، اصل دیگرش اخلاق است، در اخلاق شرم و انصاف هست، در قانون قاعده هست و پایه دیگر آن دلدادگی‌هایی است که آدم‌ها نسبت به آنچه که میهن، کشور و سرزمین گفته می‌شود دارند، ولی وقتی که ضد این ارزش‌ها چنان اوج گرفته و چنان به سرعت در اوج جهش است که از باور انسان گذشته است بنابراین من چه سخنی بگویم که هم وزن آن باشد، نمی‌توانم، بنابراین سکوت می‌کنم، زیرا که برای سخن حرمت قائل هستم، من را ببخشید و بسیار متشکرم! (استاد محمود دولت آبادی)

درود بر شما
عالی ست