رباعی

این اشک برای کیست ؟ برگرد ببین
دریا شده قطره نیست! برگرد ببین
دیگر به کسی غیر تو مشتاق نبود
چشمی که تو را گریست برگرد ببین!
🌹🌹🌹
بدجور دلم گرفته، گیتار بزن
یا بغض مرا بیا تو بردار بزن
عاشق که شدی شبیه این جارچیان
لب پر شدن دل مرا جار بزن
🌹🌹🌹
این بود و نبودنت نشد مساله ای
هر جا بروی ندارم از تو گله ای
از کار خدا همیشه من در عجبم
در حجم کم فاصله بی حوصله ای
🌹🌹🌹
عشق من و تو چقدر پرفاصله بود
هر روز بهانه ای و هر جا گله بود
ای کاش به جای داوری یا حکمی
یک ذره میان ما دو تا حوصله بود
🌹🌹🌹
شاعر شده ام که واژگون گریه کنم
هر بار برای یک جنون گریه کنم
غم را که به روی دفترم می کوبد
تا محضر عشق برده خون گریه کنم
🌹🌹🌹
جنجال نکن میان عکس تکی ام
هر روز سوار کاغذ موشکی ام
عمریست در آغوش خودم می لرزم
از ترس لولو خرخره ی کودکی ام

🌹🌹🌹
سنگینی ردپایت اینجا مانده
بر قاب دلی اسیر و تنها مانده
برگرد و ببین چگونه از لطف شما
یک بمب میان خانه ات جامانده
🌹🌹🌹
موجم که رسیده ام به چشمان ترت
دنیام که حلقه می زنم دور سرت
هر جا بروی به هر کجا رو بکنی
آغوش من است ، مقصد هر سفرت
🌹🌹🌹
شهزاده ی بی قرینه ی تنهایی
مانند گذشته هم مرا می پایی؟؟
بین من و تو فاصله کم بود که تو
با ماسک و چتر پشت سر می آیی
🌹🌹🌹
یا عاشق دیوانه ی حیرانم کن
یا اینکه بسازو باز ویرانم کن
هر چند مدام کشتی و دق دادی
یکباره بیا و تیر بارانم کن
🌹🌹🌹
من جنگل مه گرفته در بارانم
می سوزم و می رقصم و می سوزانم
تو عاشق سرگشتگی من هستی
من  آتش شعله ور در آتشدانم
🌹🌹🌹
دستان سیاه و کوچکش در یلدا
در بین زباله فکر نان فردا
بشکن میزد برای یلدا می خواند
با چلچله های یخ زده در سرما
🌹🌹🌹
تقویم ورق خورد و شب یلدا شد
با یک من ِ بی تو سر تو دعوا شد
تا آمدی و تبسمت مهمان شد
خندیدی و در آینه هم بلوا شد
🌹🌹🌹
پاییز منم سروده ای محنت بار
با خش خش مانده در گلویی نمدار
شاگرد زرنگ مهربانی بودم
در دست طبیعتی بد و افسونکار
🌹🌹🌹
سر در گمم و زود رسیدم ته خط
از خلق بریدم و بریدم ته خط
با قافیه ها و روح سرگردانم
یک شاعر خسته را کشیدم ته خط
🌹🌹🌹
هر بار که اعتصاب کردی مردم
از خنده ات اجتناب کردی مردم
از بس که سیاست زده شد احساسم
با خنده که انقلاب کردی مردم
🌹🌹🌹
بگذار بگویند فلانی خسته ست
یا چاه کمالاتِ همیشه بسته ست
ای رود بلند معرفت می دانی
هرچشمه به جوشش خودش وابسته ست
🌹🌹🌹
در مرز سکوت من و حاشای شما
دلبند تبسمم، در انشای شما
تو رود بلند معرفت هستی و من
از دور نشستم به تماشای شما
🌹🌹🌹
تصویر مجازی تو و لبخندت
سیمای نجیب حل شده در قندت
از دور نشسته به تماشای شما
یک شاعر خنده رو که شد در بندت
🌹🌹🌹
پاییز شدم که مهرماهت باشم
تا نم نم بغض بی پناهت باشم
آبان که ورق زدی مرا تا آذر
دی، صفحه ی روشن پگاهت باشم
🌹🌹🌹
با زل زدنش به من بر این حال گریست
در پشت نگاه خسته از فال گریست
از هرم نفس های پر از آهم سوخت
شمعی که به روی کیک هر سال گریست
🌹🌹🌹
ما گریه کن و کبود هستیم همه
آتش نگرفته دود هستیم همه
بر سینه ی خاکستری ما بنویس
ما زنده به زنده رود هستیم همه