شاعری آشفته

یک شاعر آشفته حالم سوگوارم کن
از من بگیر دارو ندارم، بیقرارم کن
من خود اسیر چاله هایت نازنین من
با چشم های آتشین ات درحصارم کن
زیبایی های این طبیعت را بگیر از من
حزن خزان را رهسپار حال زارم کن
نیکوتر از لبخند چیزی نیست اما تو
دلتنگی های بیشماری را نثارم کن
چیزی نگو از عشق از دلبستگی هایم
حق میدهم تا میتوانی اشکبارم کن
آغوش من دنیای درد بیکران دارد
جمع پریشانم، مرا زخمی تبارم کن
#حافظی