فراق

هرقدر که گفتم تو مرا جان، نشنیدی
کاش از دل بیچاره ز عشقت ،نبریدی
ای مونس جان هیچ زحالم خبرت هست
بی تو چه کشم، روز و شبم را که ندیدی
مشتاق نفس های توام هم نفسی  نیست
بی عطر نفسهای تو خوابی نرسیدی
ایام فراقت چه پر از اشک و فغان است
ایکاش به این آتش دوری ندمیدی
مرگم برسان طاقت من کم زتوان است
آخر کشی ام ،از دل سنگت چه شنیدی
گر جرم من اینست که دل را به تو دادم
جان را بستان ،مونس جان، دل نخریدی
آغوش تو آرامش جان بود که هیهات
شیرین غمین ،تیغ کشیدی، ببریدی

غمین ۱۴۰۰