دشت پُر احساس

با سلام بر اهالی شعر ناب
و جناب درگاهی نازنین


(دردودل با اهالی شعر :گاهی هوای دل میگیره گاهی طوفانی میشه انقدر سیاه که انگار ابرای دلت چندین لایه داره از دست آدما از دست موجوداتی که به جبر روزگار اسم انسان روشون هست و متاسفانه بدتر اینکه ادعای شاعری هم دارند جوون تر که بودم و دنیای خودمو توی فوتبال و چند تا دوست میدیدم همیشه فک میکردم همه بداخلاقی های دنیا فقط توی فوتباله و توی این باور که شاعرا و ادبا چقدر آدمای فرازمینی و آروم و بی شیله پیله میتونن باشن که با وجودشون آب تو دل دنیا تکون نمیخوره فکر میکردم فقط توی فوتبال دورویی، ریاکاری، نفاق، حسادت، تنگ چشمی، کینه، قهر، باندبازی، تخریب، زیرآب زنی، فساد و چشم چرانی هست ولی انگار این غده ها همه جا هست حتی بدخیم تر و بزرگ تر
بگذریم)

قبل از رسیدن به شعرت پوزشم را بابت متن بالا که مثل خوره در وجودم بود باید بیرون می‌ریختم و چه جایی بهتر از صفحه دوست خوبم
اما شعر: قطعا اصولی ترین رکن سپید نویسی و سرایش شعر نو تقطیع صحیح و سطر بندی درست است اصلی که کمتر به آن پرداخته می شود چه در سرایش چه در آموزش، دوستان صاحبنظر هم دانش و سوادشان را نگه داشته اند برای شاعران عالم فنا هیچ کتابی و هیچ مرجع و منبعی هم برای یاد گیری این اصل مهم سرایش وجود ندارد و همه شاعران شعر نو و سپید و یا شاعرانی که به این سبک گرایش پیدا می‌کنند تنها با تقلید از نوع تقطیع و سطر بندی دیگر شاعرین دست به پلکانی نویسی میکنند جدای از محتوا و بدون توجه به میزان شعریت متنشان.
تاجایی که در توان دارم آن هم اندک تجربه ای که از مطالعه چندین ساله و سرایش و آزمون و خطای این مدت بدست آوردم وطیفه دیدم پای شعر دوستم مهرداد درگاهی عزیز که در زمینه ی تقطیع انگار همچنان در خم یک کوچه مانده است، بنویسم.
اصلا تقطیع برای چیست؟ تقطیع یعنی فرم دادن اصولی و دقیق به عناصر و ارکان موجود در شعر است.

حالا شاید بپرسید چه اصولی و چه زمانی؟ و کی باید جمله را قطع کنیم و به سر خط برویم
*وقتی جمله مان تمام شد
*وقتی موسیقی شعرمان تمام شد.
*وقتی لحنمان عوض شد
*وقتی موضوعمان عوض شد.
*وقتی مضمون عوض شد
وقتی نفسمان تمام شد
*هر وقتی تکنیکمان، زبانمان، موقعیتمان و حالت ذهنی مان در شعر عوض شد
*وقتی قصد تاکید و تکرار داشتیم.

و اما متن جناب درگاهی با تقطیع درست :

آسمان آبی و هوا صاف
غباری بر تن سبز درختان
خیال تو
پُر از عطر تمنا
صدای تو
پُر آ ز خواهش و نجوا
نگاه تو
پُر از عشق، پُر از راز
منم کولی بی ­آب
در این دشت پُر احساس



این تنها بخشی از گفتنی هایی بود که گفتم جدای از شعریت موجود در متن، باقی بماند به شرط بقای عمر برای اشعار بعد که اینجا متاسفانه عصاره ای به عنوان شعر در متن ندیدم و همین بسنده کردم.


دوستت دارم

یاحق 🌿🌿🌿