فرشته و مسیر

یکی بود، یکی نبود، زیر گنبد کبود، یه جای این سرزمین، یه شاعر قصه گو بود که قصه انتظارشو شعر می کرد... آخه منتظر بود، منتظر بود فرشته ی قصه هاش از راه دور بیاد و عاشقانه های اونو با خودش بیاره... بالاخره یه روز انتظارش به سر رسید و فرشته از راه دور اومد با کلی عاشقانه!... شاعر با خوشحالی به همه خبر داد: «فرشته ای که از راه دور اومد عاشقانه هامو با خودش آورد!»...

 

حالا شاعر به همراه فرشته ی قصه هاش با اون همه عاشقانه یه مسیر خیلی طولانی پیش رو داشتن... می دونستن باید توی اون مسیر برن و عاشقانه ها رو به گوش خیلی از آدما برسونن... 

پس مسافر اون مسیر شدن... اما... آدمایی سر راهشون بودن که نمی خواستن عاشقانه های اونا به گوش خیلی ها برسه!!

با این حال، شاعر و فرشته مسیرشونو ترک نکردن...اونا در حال رفتن توی اون مسیر موندن و با خودشون فکر کردن چقدر عجیبه رفتنی که خود موندنه و موندنی که خود رفتنه!...

حالا شاعر و فرشته همچنان دارن مسیرو طی می کنن و قصه ی عاشقانه هاشونو برای آدمایی بازگو می کنن که گوش شنوا دارن، به امید اینکه بالاخره یه روز آدمای بیشتری عاشقانه ها رو بشنون!!

حالا دیگه شاعر و فرشته می دونن که مسیرشون وقتی تموم می شه که برسن به بی نهایت!!... اون وقت فرشته به خونه ی اصلیش برمی گرده و... شاعر قصه ی فرشته ای رو برای همه می گه که مسیر عاشقانه هاشو با همه ی وجودش طی کرد!

.................................،،......

فرشته

 

 فرشته، اومدی از دور

 چطوره حال و احوالت؟ 

یه کم تن خستهء راهی 

غباره رو پر و بالت!

 

فرشته، اومدی از دور!

 ببین از شوق تابیدم! 

می دونستم میای حالا 

تو رو من خواب می دیدم!

 

چه خوبه اومدی پیشم!

 تو هستی، این یه تسکینه!

 چقد آرامشت خوبه 

چقد حرفات شیرینه!

 

فرشته، آسمون انگار 

خلاصه س توو دوتا بالت!

 تو می گی آخرش یک شب 

میان از ماه... دنبالت!

 

میان، می ری، نمی مونی!

 تو مال آسمونایی!

 زمین جای قشنگی نیست 

برای تو که زیبایی!

 

تو می ری، آره می دونم!

 نمی گم که بمون پیشم!

 ولی تا لحظهء رفتن

یه عالم عاشقت می شم!

........................................

مسیر

 

الهی خم نشی وقتی که دردات 

روی شونه ت مث یه کوله باره! 

تو می تونی بری از پا نیفتی 

دیگه این راه برگشتن نداره!

 

مسیر زندگی مثل یه روده 

که آخر دل به دریا می سپاره! 

اگه بالا و پایین داره، اما 

تهش حس رسیدن موندگاره!

 

قبولش کن اگه حتی شکستی!

نگو هرگز امیدت می ره از دست!

 تو می تونی بری و پر بگیری

 اگه شوق رهایی توو دلت هست!

 

نگو هرگز امیدت می ره از دست!

 مبادا وقت رفتن کم بیاری! 

مسیر زندگی مثل یه روده 

که یعنی راهی جز رفتن نداری!

 

برو تا آخر دنیا سفر کن! 

سفر کن تا دلت آروم بگیره! 

سفر مثل یه مرهم دلنشینه 

نذار حسش توی قلبت بمیره!

.........................................

ترانه ی "فرشته" در سال ۱۳۸۹ و ترانه ی "مسیر" در سال ۱۳۹۴ با آهنگسازی و اجرای یکی از بزرگان بسیار عالی موسیقی منتشر شدند و... و من در کنار همه ی بی مهری هایی که در دنیای ترانه دیده ام به خاطر اتفاق ناب این دو ترانه همیشه کائنات را شکر می کنم.... از ته دل شکر می کنم که این دو ترانه روی خیلی ها تاثیر عمیق گذاشته اند و ماندگار شده اند و هنوز که هنوز است به خاطرشان بازخوردهای مثبت دریافت می کنم...