باد آمد و شعرهای مرا با خود برد

دیشب کنار پنجره خوابم برد
باد آمد و شعرهای مرا با خود برد
صبح باد عاشق شده بود...
قفس‌ها، کبک‌ها را پر دادند
و شکارچی شاعر شد...
غزال‌ها نمی‌رَمیدند
و گرگ عاشق شد...
تبر در آغوش درخت گریه می‌کرد
و گلوله گندم شد...
اگر روزی
پروانه‌ای روی شانه‌ات نشست
اگر لبِ ایوانت
قمری مدام هوهو می‌کرد
اگر گنجشکی
پشت پنجره‌ات می‌پرید
اگر کبوتری
بر فرازت چرخ می‌زد
اگر ابر در آسمان
نام تو را می‌نوشت
بدان شعرِ مرا خوانده است
باد دیشب شعرهای مرا با خود برد...

 

(این شعر به نام شاعر ثبت شده است)