واجب الوجود تراوای لادن

تقویم ، آوازی تماشاییست گاهی ، آه
تا قوی زیبایی ، عروجش را کند کوتاه
تقویم ، اغوای بهار دامنی نیلیست
با اختران کوچکی،در جست جوی ماه
ما کیشمان ، مشتی خیال تا ابد زرین
ما کاشمان ، صبح ازل ، در قامت بیگاه
خامست اگر گاهی سخنها ، آتش مهریم
تلخست هوش هوبره ، در کام هر روباه
آن صورت غایی به جان افروخته، ماییم
آن همت والا به دل افراخته ، در چاه
فقدان آزادیست گر ، اوراد عشاقیم
اقنوم خورشیدیم ،در هر دخمه ی جانکاه
ما ورطه های خونفشان قعر تاریخیم
شطرنجگاه آسمانی ، با هزاران شاه...

 

۱۳۹۳

 

 

***

 

 

تا واجب الوجود تراوای لادنم
اغوای بقعه های بهاری برهمنم
از رودهای ژرف سخن ،آمدم شبی
لبریز از بنفشه و برفست دامنم
آه ای یقین ممتد واشوره زار غم
در بند های موج خروشی سترونم
تارون ساز تلخ عبوسانه ، دوزخم
عطرین محض ناوک پردیس روشنم
با پولک و شراره ی تلی ز بامداد
پوشانده ام سکوت نم الود ساتنم
با بوسه های بید ختن، باد میتند
در چنگ صلح و رزم سیه فام خرمنم
آیینه در نهایت جان ، مینشانمت
با سوی آشنای تو ، گرم شکستنم
می آیی از تغافل برفین دوردست
میپرسی از پرندگی دل سپردنم
میتابی و جهان عبث زنده میشود
می رویم از سریر دل انگیز گلشنم
آغوش شهد، باز کن ای بی رقیب شهر
تا ابرکان  گرم ِ دو چشم غنودنم
در جمعه های شروه ابلیس ، آبیم
میخواهمت ،بهانه تویی ، سرخ بودنم..