بی نیازی , پرنیازم چونکه مهمانت منم
زخمه زن بر تار دل , بینی پریشانت منم
هرچه خواهی کن تو با این دل خراب
وان فتاده ره نشین در کوی یارانت منم
گر که داری با حریفانم تو در شبها نشست
ساقی ی میخانه ی ان سرو مستانت منم
درد باشد کین چنین افسانه ها با ما کنی
چون همه مستان شب محتاج احسانت منم
تا سحرگاهان نمودم من به درگاهت سجود
انکه عشق و شوق اموزد به رندانت منم
جمله معشوقان خود بهر تو دلبر , وانَهَم
چونکه من یکتاپرستی گشته , جویایت منم
چونکه مهرت من طلب دارم فزون و دستگیر
از کرم لطفی نما , کو نابسامانت منم
چون مرا هر شب تو دیدی پر نیاز و سوخته
مهربانا , لطف افزون کن که گریانت منم
عندلیب دل چو خواهان تو بود و ناله کرد
هاتفی در گوش گفتا : دان نگهبانت منم
گفتمش ایدل صبوری پیشه کن بر رنجها
گفت عمری رفته و مشتاق بارانت منم
بیدلم کرده چو حافظ , من به سر افتاده ام
کن فتوحی در سخن تا گنج شایانت منم
یا رب این بیدل نگر , افسون تو است
سان مورم ریزه خوار خوان احسانت منم
....................................................................................................................
واپسین سروده 29 / 12 / 91
با شادباشی پیشاپیش به همه اعضاء گرامی سایت شعر ناب و ارزوی شادکامی و بهروزی
بویژه دوستان ارجمندی که مرا مورد لطف قرار داده اند علی الخصوص استادان گرانمایه جناب اقای هدایت افشاری و جناب اقای منوچهری
و نیز برادر پر تلاش جناب اقای احمدی زاده مدیریت محترم سایت
......................................................................................................................................................................................