عطر پاییزان

النگوهای من در لحظه ی بوسیدنش ، پر سر صدا هستند
و گیسوهای سرخوش در میان معبد آغوش گرم او رها هستند

پر از زخم انار سرخ می ماند دل سالومه ها، وقتی نمی خندد
و شبها از تب فیروزه ی خام و نگاه آفتاب او جدا هستند

پر پروانه ی اشعار من از عطر پاییزان لبهایش  خبر دارد
و آهوهای وحشی هم به رویاهای سبز دستهایش مبتلا هستند

برای رستخیز تکه های آبی اندام گنبدهای مشرق ، سالها گم شد
درختان بلند کاج برفی ، یادگار وحشی این ماجرا هستند

غروبی شیفته ، قلبی خروشان از شکوه ابرناک آشنایی ها
خدایان شراب عاشقان کور مادرزاد هم، بی انتها هستند

مسیحی ، بردباری ، عارفی ،مردی یقین انگیز و روح افزا
در این عصر سیاه و سرد ، خورشیدان فاش رستگاریها کجا هستند..